Ben bir şehit kardeşiyim
Sizin hiç babanız şehit oldu mu, ya abiniz, kardeşiniz? Veya çok yakınınız. Sizin anneniz de şehit oğlunun araç park ettiği yere hala bakıyor mu?, Sizin de anneniz şehit oğlunun aldığı bir kıyafeti kutsal kabul edip aradan 10 yıl geçmesine rağmen her gün kokluyor mu? Yoksa sizde televizyonlardan izleyip "Yazık" diyenlerdenmisiniz?
Ben Doğuda büyüdüm, doğuda yetiştim, doğunun en ücra köşelerinde görev yapıp minik dimağlar yetiştirdim, genç yürekleri nakış nakış işledim. Dağ gibi yüreğim 2001 de dağlandığında dahi içimde öfke ve kin beslemedim kimseye, takdiri ilahiye inandım. Rahmetli imam babam ve hafız annem hamdolsun sağlam bir inançla yetiştirmişlerdi bizi. Türk kökenli olsakta en yakın komşularımız Kürt kökenli idiler. O zamanlar hiçbir sorun yoktu ne onlarda ne de bizde. Sonraları birileri kürt, türk, laz söylemlerini çok kullanmaya başladı. Üç kuruşluk çıkar ve kendilerini önemli kılmak adına sürekli bu etnik kökenleri konuşmaya başladılar. Bu etnik kökenleri o kadar konuşmaya başladık ki kürt arkadaşlarım başka, laz dostlarım başka, gürcüsü başka konuşmaya, başka düşünmeye başlamışken annem de yavaş yavaş faşist olmaya başlamıştı. Düşündüm neden diye...
Anadolu kültüründe sabah kahvaltısında mısır gevreği yemek yoktu, oysa kahvaltılık reklamlar sürekli hiç aksatılmadan döndürülüyordu, hiç satış olmamasına devam eden bu reklamların bugün ne kadar hedefine ulaştığı çok barizdir. marketlerin reyonlarını mısır gevrekleri dolduruyor. Bu bir sindirme ve kabullendirmedir.
Evet yıllarca etnik kimlikleri konuşmalarının sebebi buymuş, sindirmek, yavaş yavaş hazmettirmekmiş!!!
Sayın Karaali, önce birilerinin reklamında oynayıp sürekli etnik kimlikleri konuşacağız sonrada neden şov yapıyorsunuz diyeceğiz? Kendi düşen ağlamaz...
|