Bu kalem hep muhalif benle. ’bahar’diyorum, ‘eylül;diyor. ’sus!’diyorum, feryad ediyor. ’sevda’diyorum ,‘siyah’diyor. /nevası yükselirken duvağı açılan seherin kırarım bilekçem. /yüreğimi aklıyor ismailce tevekkül ve sığınıyorum hira’dan sızan nur’a..
Şühûd olsun kalem!
-alıntı-