Allah Resulü’nün huzuruna bir takım esirler gelmişti. Bunların içinde bir kadın vardı ki çocuğunu aramakta idi. Kadın esirler arasında çocuğunu bulunca hemen aldı, bağrına bastı ve emzirmeye koyuldu.
Allah Resulü (sav) ashabına:
"Şu kadının kendi çocuğunu ateşe atacağını sanırmısınız?" dedi.
Ashabı da:
"Hayır vallahi! Atmamak elinden geldiği sürece atmaz" dedik.
Bunun üzerine Allah Resulü:
"İşte muhakkak ki yüce Allah, kullarına bu kadının çocuğuna acımasından daha merhametlidir." buyurdu.