11-18-2009, 21:16
|
#2
|
|
|
Alıntı:
gönülden Nickli Üyeden Alıntı
Bizi kendi nefsimizle başbasa bırakma
|
Sanirim Rabbim bizi bize biraksa biz bizde kayboluruz. Kendimize, özümüze, fitratimiza aykiri bir hayat yasayip sonunda sapkinliga düseriz. Düseriz de düseriz… yükseldigimizi zannederek. Basiboslulugun getirdikleriyle dünya hayatinin zevklerine (ne kadar zevk olarak adlandirilabilirse…), sarhosluguna kapilarak asagilarin asagilarina düseriz… Tipki günümüz Batili (nedense “Bati” kelimesi bende bataklik kelimesini çagristiriyor) insani gibi…
Büyüklendigimiz ölçüde küçülüp benligin en dehliz kuytularinda boguluruz. Sonumuz ya hapishâne (nede olsa hesap yoksa hersey mesrulasiyor), ya timarhâne (Allah’a inanmamak akil kâri degil), ya meyhâne (inançsiz olan biri bu dünyada nasil ayik yasasin?) yada “tahtahâne” (âhiret olmayacaksa neden bu dünyanin “kahr”ini çekelim?) olur herhalde…
Elhamdülillah müslümaniz… Rabbim bizleri bu yolda sâbit kilsin, imân üzereyken ölmeyi nasip etsin. Âmin. |
|
|
|