Toprak bir gün aynaya dedi ki: ey ayna!
İmreniyorum sana!
Çünkü kim sana baksa, kendini görür; bana bakanlar ise, sadece beni görür!
Ayna toprağa şöyle cevap verdi:
Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin Bilmiyor musun?
Ben bana bakanların bugününü gösteririm
Oysa sen, sana bakanların yarınından haber verirsin
Bu cevap, toprağın beğenisine gitse de, tekrar dedi:
Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin
Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?
Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi:
Merak etme!
Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, hep sana döner!