[Kafes]

Sessiz Gidiş


Kuru gözleri vardı; hiç ağlamazdı.
Kilitli dudakları açılmazdı.
Soğuk elleri ısınmaz,
Saçları parlamazdı.
Sokaklar onunla ıssızlaşır,
Fareler yoldaşı olurdu.
Yürürdü geceleri,
Sabahları tanınmazdı.

Bir sabah oturdu köşe başına,
Şaşırdı mahalleli tuttu onu taşa.
Kıpırdamadı, kaldırmadı başını;
Yere dikilmiş gözleri onun bir başka.

Gece geldi karanlıkla,
Isındı soğuk elleri ansızın.
Kalktı oturduğu betondan hışımla,
Koştu boşluğa arkasına bakmaksızın.

Uçurumun kenarı rüzgarlı,
Bizim oğlan pek yaslı.
Kolları iki yana açılmış;
Bekler şeytanın çağrısını.

Cesetler pek pis kokar,
İnsanlar kör bakar.
Günler birbirine benzer,
Öyle gelip geçer.


yazan: ben.