01-19-2010, 02:11
|
#132
|
|
|
Belçikada yasiyorum. Haliyle gayri müslim olan birçok insan taniyorum ve anladim ki onlar gibi olmadikça beni asla benimsemezler. Mesela ramazan ayinda oruç tuttugumun farkina varinca ürkenler var, birden yüz ifadeleri degisiyor. Namaz kildigimi bilseler nasil bir tepki vereceklerini merak ediyorum  Bilgi veya herhangi bir alisveris hariç garri müslimden arkadas/dost olmaz. Onlarla bizim aramizda görünmez (belki asilmaz) perdeler var. Her ne kadar saygi çerçevesinde bir konusma mümkün olsa da, bu konusmalar derinlesince ve hayatinizla birlikte dininizi kapsayinca birseylerin degistigini farkediyorsunuz.
Karsinizdaki insan bir dine mensup ise eger, hiç olmazsa Allah'a inanmanizi hosgorüyle karsiliyor. Fakat bir ateist ile muhattab iseniz, dindar oldugunuzu ögrendigi vakit sizi dikkate bile almiyor, "inanan insan zayiftir, hatta yobazdir" önyargisini uyandiriyorsunuz o sahista.
Gayri müslimler hakkinda Kur'ân'da hükum çok net. Müslüman/gayri müslim arkadasligini tartisacagimiza bence müslümanlarin birlik içinde olmalari gereginin önemi üzerinde durmamiz daha makbule geçer. Nedir bu mezhep/cemaat kavgalari? Nedir alip veremedigimiz? Neyi paylasamiyoruz? Nedir Allah'in rahmetini sinirlama çaba/lari/miz? Yaptigimiz cennet kavgasi midir? Öyle ise, Islam'i parçalayarak mi çok istedigimiz cennet'e ulasacagimizi saniyoruz? Nasil bir mantiktir bu?
|
|
|
|