[vaktileyl]

şimdilerde alıp kalbimi, alıp yalnızlığımı gitmek istiyorum..
uzaklara…
ötelere…
en kadîm dostumun omzuna yaslanıp, ellerimi onun avuçlarına koyup şefkatini okumak istiyorum gözlerinden…uzağa yakın halimle yaşamayı sevisim, ötelere olan özlemimden olsa gerek. gözlerimin ötelere hayranlığı, yüreğimin ötelerde özlem giderdiğinden olsa gerek.
sevgili dost,
şimdilerde yüreğimin kuytusuna çekilip, dünyanın telaşlarını unutmak ve zihinlerde unutulmak istiyorum.. setreyleyen’in üzerime bir yokluk perdesi çekmesini diliyor yüreğim belki de, belki de ben setreyliyorum telaşlarımın karanlğıyla yüreğimi.. susturuyor cılız bileğim, içimin cılız sesini; dilim ki sükûtumun katili.
sevgili dost,
susmalı ve gitmeli, gidebilmeli…
ardına bakmadan, cesurca; yâr hatrına, yâr’in yanına…

/ dostum,

basak,

dışarda yağmur var…

sessizce, konuşan yüreklerimizi dinlediğimiz günleri özlüyorum.

aldırmadan damlalara cemal gürsel’i adımlamayı istiyorum, yeniden..

kalbimi alıp giderken ötelere, adın dilimde dua olacak bilesin…

nokta!/

***ali ural / posta kutusundaki mızıka