Ak Parti'nin nicedir huzursuzluk yaşadığı anlaşılan bir milletvekili istifa etti. İstifa eden milletvekilinin açılımlara karşı olduğu biliniyordu; CHP'nin İçişleri Bakanı Prof. Beşir Atalay hakkında verdiği gensoru önergesini destekleyen tek Ak Parti oyu ona aitti. Partiye sunduğu mektubunda "Ak Parti saflarında siyaset yapmamın inandığım değerlerle örtüşmediğini görüyorum" diye açıklamış müstafi milletvekili istifa sebebini...
İlk bakışta 'ilkeli' gelen bir duruş bu; muhtemelen istifasıyla sonuçlanan süreçte milletvekilinin zihnini en fazla o sözcük işgal etmiştir: 'İlkelilik...'
Siyaset, genel kabullerin aksine, her öznesine 'ilkeli olma' hakkı tanımaz. Sonuçta siyaset toplu halde yapılan bir uğraştır ve Meclis'e kadar giden yol halktan yüklüce oy almayı gerektiren bir partiye mensubiyetten geçer. Parlamenter demokrasilerde, ister sevelim ister yerinelim, 'parti disiplini' diye bir uygulama vardır; milletvekillerinin temel konularda parti çizgisine uyması beklenir.
.
Acaba 'ilkeli olmak' gibi bir derdi bulunan milletvekili için çıkar yol partisinden istifa etmek midir?
Bir siyasetçinin partisini terk etmesi için kabul edilebilir bir gerekçe değildir 'ilkeli olmak'; parti içerisinde kalarak görüşlerini savunması, bu arada kendisini de iknaya açık tutması beklenir siyasetçilerin... İkna olmadığı ve karşısındakileri de ikna edemediği ortamlarda 'hak bellediği yolda tek başına' yürümeyi göze alacaktır; partisinden ayrılmadan... İlkeleri ve görüşleri diğerleriyle birlikte hareket etmeyi imkânsız kılıyorsa, bunu belli etmenin çok değişik yolları vardır.
Partiyi terk etmek, 'ilkeli' bir siyasetçi için, ancak bulunduğu ortamda istenmediğini anladığı zaman düşünülebilir. 'İlkeli' bir siyasetçi, aykırı fikirde olduğu bilindiği halde kendisine hoşgörüyle yaklaşan ve "Ayrıl" demeyen bir partiyi neden terk etsin ki? Son bir uyarı: Partisiz siyaset de, değişik partide siyaset de zordur...
Fehmi Koru
|