Gülen insanlara bayılırım
Öyle kocaman, yürekten, gözleriyle gülen insanlara…
Bazılarının göbekleri oynar yerinden, çınlar sesleri, otuz iki diş ortadadır en olduğu haliyle
Göz kenarları kırışır bazılarının ya da burun kenarlarında gülmekten oluşmuş izler vardır
Ne kadar derin o kadar içten çizgilerdir
Kimi sakin güler, içine nane ferahlığı doldurur insanın Gözler eşlik etmeden olur mu? Göz bebekleri cam olur parlar Gürültüsüz patırtısız gülerler, sakin bir derenin içini serinleten tatlı berrak suyu gibi
Bir çocuğun kahkahasında yüzü parıldayan, istem dışı onunla gülümseyenleri hemen fark ederim Kendiliğinden gelir o gülümseme
Bir kedinin, sineği kovalarken ortaya çıkan komik hallerine gülümseyenlerle gözgöze gelirim hemen
Ben insanı gülüşünden tanırım
Ben samimiyeti dudak kıvrımından yakalarım
Dudağı yukarı bükülüp, gözü donanlardan kaçarım Sunidir oluşları Onlar da yakalarlar kendilerini bir gün aynada Mutlak bu Şimdilik orada durmam ben Duramam
Gülmeyen her insan çirkindir Her gülen dünya güzeli…
Ben isterim ki kendi gülüşüyle dünyayı yıkayan, karanlığı yıkan aydınlık yüzler olsun hep
Çünkü yaşamak ağız dolusu gülmektir
Çünkü gülmek dünyaya hayat vermektir
yüzünüzden gülücükler eksik olmasın
sevgiyle kalın =)