Bir şey zorluyor beni ya; “akli muvazenem”
Ya da şu deli yürek, “tek tesellim seccadem”
Arasında kalmışım bu tuhaf cenderenin
Dün kayıp, bu gün garip, yarın kim bilir kimin
Gölgelerin aslı yok, beyni zorlayan düşler
O düşler ki, suların aynasına düşmüşler
Gönlüm sur yıkan gülle beynim duvar, ker***ten
Dövüyor var gücüyle müdahale hariçten
Alnım öper secdeyi, Hak’ka akar arzuhal
Gayrısında huzur yok, hepsi boş, hep ham hayal
Sevda bu! Acı girift, ne yol var ne bir çare
Akıl! ..Lakin,etmiyor yürekle istişare
“Gel” diyemem gelemez, o çözülmez kördüğüm
O; hayalimde yumak, örüp örüp çözdüğüm
Mantık; Ölçü kalıbı, oval, dikdörtgen, kare
Şekiller emri vaki, tepe, çizgi ve tane
Hissiyatım toz duman her şey ölçüsüz sakil
Gidip gelir durmadan hem de aletsiz nakil
Zahir de akıl benim! .. Yürek benim yüreğim
Peki! ..Bu kavga niye? Lakin bana soran kim? !
Aklı oynatır mıyım? Belli olmaz, korkarım
Kimin için? Değer mi? Bilmem! . Bilsem sorarım
Neden soracağım ki, benim gibi kim bilir
Bu öyle bir sevda ki; 'Ölü görse dirilir'
Akıl! ..Kabuğunda kal! Dur,saldırma her yere
Zirvedesin bu yeter! .. Zavallı küçük fare
Ömrümü kemir benim ötesine güç yetmez
Nafile! ..Bu yüreği, hiç bir güç bitiremez
Ömür; Gönül ve aklın arasında med-cezir
Gönül padişah olmuş akıl kapıda vezir
Padişaha taht benim vezire kapı kulu
Gece gündüz eğitim sanki 'meczup' okulu
Ey başım, deli başım! .. Sen kalkma o secdeden
Hak’ka tevekkül et ki, kan gelsin yüreğinden
Bir şey zorluyor beni ya akli muvazenem
Ya da bu deli yürek! .. Tek tesellim seccadem...
Necip Fazıl Kısakürek