Ve anladı… Anladı sevgi’nin manasını… Asla tarif etmedi… Sadece anladı… Sevgi’nin adl-i ilahi’de sınanmak olduğunu
ve sınavı erce geçmek olduğunu… Nasuh kisvesinde bir tevbe olduğunu… Nefsi öldürerek bir diriliş
olduğunu… Sevgi’nin harama bulaşmaktan, en ufak bir günaha girmekten O’na sığınmak
demek olduğunu… [...] Anladı… Ve sustu… Ve ağladı…
Dili, yüreği… Hicabından lal oldu…
(Büşra Nur Dilek)