Şimdi düşündüm de dalından koparken seni nasıl bir andır o. Bazen bakarsın yaprakları dökülmüş bir ağaç
ama bazıları ısrarla kalmak ister orada. Orada kalanlarda bu sefer dalında kurur. Ağaca yaprak
olmak sana şeref, Ona kul olmak da bana şeref. Sen ayrılırsında dalından ben
nasıl ayrılırım Rabbimden. Ben Onsuzluğu taşıyamam ki...
(Handan Sır)