[rizzelli]

İnsan katıksız muhabbetten yoğrulmuş bir hamurdur. Hamuru pişiren fırın ise muhabbetullah değil de nedir?

İnsanı Kainatın Sahibi ile ru be ru eden, söyleşmeye doydurmayan, özlemini bitirmeyen, “Bana yalnız Sen lazımsın” dedirten, bir cilvesine ruhunu feda ettiren, en küçük bir ricayı emir telakki ettiren, rızasını da geçip kendisini istettiren aşk değil midir?

O nurundan gölgesi yere düşmez mübareğin peşine takılıp her çağrısına lebbeyk denilmez mi? Maşukun verdiği randevuya heyecan ve mutlulukla gidilmez mi? Onun için dünya ve içindekilerden bir kalemde vaz geçilmez mi? Aşk için ve aşk ile ölünmez mi?