Çanakkale Savaş'ının en kanlı günlerinden biri.Asker, en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü.İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.Asker teğmene dedi ki ;
-Teğmenim.Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim ?
-Delirdin mi ? Gitmeye değer mi ? Arkadaşın delik deşik olmuş.Büyük ihtimalle ölmüştür bile...Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın !
Asker ısrar edince teğmen ," peki git o zaman..." dedi.
Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı.Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.Birlikte siperin içine yuvarlandılar.Teğmen , kanlar içindeki askeri muayene etti.Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına dönerek dedi ki;
-Sana, hayatını tehlikeye atmana değmez,demiştim.Bu zaten ölmüş...
-Değdi komutanım değdi..
- Nasıl değdi? Bu adam ölmüş, görmüyormusun ?
-Gene de değdi komutanım..Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı.Onun son sözlerini duymak,dünyaya bedeldi benim için..
Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırıklar içinde tekrarladı. "GELECEĞİNİ BİLİYORDUM..."