|
Kelimeye öyle bir başlıyor ki.. Önce masum bir tebessüm hassasiyetinde, tam felsefik ve içimdeki entellektüel çocuğun karnını okşayan bir büyük el gibi. Ama belli bir süre sonra seni o masumiyetinden mahrum bırakıyor ve kelimelerle öyle bir yere getiririyor ki.. Bir ringin ortasında buluyorsun kendini.Karşında rakibin var ve gardını alacak vaktin yok.Ve RAKİP acımadan geçiriyor sağlı sollu kroşeleri ve nakavt olana kadar kendine gelemez bir sersemlikle haşır neşir oluyorsun ve maç bittiğinde ise sende bitiyorsun. Ruhun zaferi kazanmış… İçindeki ben 1,70 yerde uzanıyor.
|