[Mâsivâ]

derler ki eylül,
az güneşli bir mevsimin önsüzüdür ...

geride kalanlar için,
damlalar birikir kirli pencerelerde
kesilir kuş sesleri ..
ıslak bi günde bir güvercinin çektiği niyet gibidir huzur
doluşur iç ceplerime ...

buruşturup avuş içlerime sıkıştırdığım
takvim yaprakları gibi saklanılmıyor gerçek ...

yağmur sularının sildiği, dudak kıvrımlarıma takılan acı tat
saklanılmıyor işte anlama/ma/lıydın
özgür bırakmakla bir tutsağı eş değer tutuluyor
son verdiğin suskunluk ...

güz rüzgarlarıyla beraber çalıyor hüznü
hicaz makamında yağmur ...

diyorum ki bitmeden sonbahar
inmeden günceme kara kış,

tane tane dökülmeden inciler
deniz mavisi gözbebeklerimden
gelsen ...

hadi çaldığın tüm harflerimi cümleleştir satırlarında
ve sabaha çıkmayan öyküler anlat bana ...

değinmeden hiç bir acıya
uçurum kenarlarına sürükle beni,
tükenmeden takvim yaprakları bitmeden eylül
bir salıncak kur ruhumun dar ağacında ...

alıntı