Her ağıt kendi sesleminde taşır sürûrunu. Ve ben sükûnete muteber kıldım sana mecz eylediğim
ne kadar harfim saklıysa gecenin rahlesinde. Bu ağıt, ellerimde büyüttüğüm yıldızlarla
ismine şerhettiğim bir parantez ol diyedir sevda şerhime. Bir sözdür
bu sana, ilelebet göğsümde muskalanan. Söz ki Nûn’a değer
Elif olmaya meylederken kalbim...
(Muhsin Kalender)