Ne gülü tanıdık, ne aşkı anladık. [...] “Gülü seven dikenine katlanır.” deseler de, biz sadece
dikenlerin kanattığı yerlere aldandık. Dikenler doldurdu dünyamızı, dikenler
yok etti güle olan sevdamızı. Korktuk artık gülün yanına varmaya,
korktuk gülden terazi tutmaya, korktuk gülü koklamaya…
Gül bizden ırağa gitti, biz gülden ırağa…
(İsmail Bingöl)