Sensiz Ankara
Demli bir çay tadında
Acı tütünün yoldaşlık ettiği
Hüzünlü bir Ankara akşamı
Ve yağmur yağıyor
Burnumda şarabii toprak kokusu
Hasret
Tıpkı İstanbul gibi
Çok bilinmeyenli bir denklem
Girdabına kapılırken hayatın
Düşlerden umutlardan
senden uzak
Senden güzel gözlerinden uzak
Gelde çöz bu denklemi
Çözebilirsen...
Şimdi ankara sokakları
Islak
Ve yorgun
Şimdi Ankara sokakları
Soluk resimler gibi
Ben ise hüzün giyinmişim
Tıpkı yağmurlu gecelerde
İstanbul gibi
Seni mi arıyorum boş sokaklarda
Kendimden bir izmi?
Seni mi kaybettim karanlık dehlizinde ömrümün
Kendimi mi?
Bilmiyorum.
Belki çıkıp gelsen ansızın
Düzelir herşey diyorum
Gelmeyeceksin biliyorum
Ankara hep öksüz kalacak
Ankara hep yokluğuna ağlayacak
Kabullenemiyorum.
Kapanıp işte böyle daracık odama
Penceremden yağmuru seyrediyorum
Bak! Bahar geldi Mimoza
Son bir umutla
Bahçemde açmanı bekliyorum...
Mehmet Erdoğdu