Başımı yastığa her koyduğumda düşünüyorum “değer miydi ? “ diye…
Değer miydi çekilen bunca acıya ?
Değer miydi bir şiirin en can alıcı mısrasını çıkarıp , bütün yazılanları anlamsız kılmana ?
Saçma ve gereksiz bir soru benimki öyle değil mi?
Duyguya önem vermedin ki sen hiç bu uğurda yazılanlar umrunda olsun…
Ama ben yinede yazıyorum..
“Her harfin umrumda olduğunu bil “ diye inatla yazıyorum.
Kendim için ,
Her şeyin üstünde tuttuğum duygular için ,
Duygularım için ,
Duygusuzluğun için…
Bıkmadan usanmadan yazıyorum işte !
Seni içimde susturmuş olsam da kalemim susmayacak ..!
Yüreğimde can çekişiyor olsa da sevdan , cümlelerim ölmeyecek..!
Bu mutluluğu yaşatmayacağım sana…
Biliyorum…
Cümlelerim ölürse sen yeniden doğarsın…
Ne “ öl” ne de “ yeniden doğ “
Ölümle doğum arasında gidip gel işte…
Boşluk ol..!
Hiçlik ol..!
Anlamsızlık ol..!
Çünkü ;
Bundan fazlası fazladır sana…
Aslıhan Özçelebi