[ZÜMRA]

Çanakkale Savaşı'nın en kanlı günlerinden biri.Asker,en
iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü.insanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.Asker teğmene dedi ki:

-Teğmenim!Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?
-Delirdin mi?Gitmeğe değer mi?Arkadaşın delik deşik olmuş.Büyük ihtimalle ölmüştür bile..Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın!
Asker ısrar edince teğmen,''Peki,git ozaman..''dedi.

Asker o korkunç ateş yağmurun altında arkadaşına ulaştı.Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.Birlikte siperin içine yuvarlandılar.Teğmen,kanlar içindeki askeri muayene etti.Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına dönerek dedi ki:

-Sana,hayatını tehlikeye atmana değmez,demiştim.Bu zaten ölmüş..
-Değdi teğmenim..
-Nasıl değdi?Bu adam ölmüş,görmüyormusun?
-Gene de değdi komutanım.Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı.Onun son sözlerini duymak,dünyaya bedeldi benim için..
Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:
''Geleceğini biliyordum!..''