[Terennüm]

Bir kimse, din kardeşinin yetmiş tane kusurunu görse, hepsine tahammül eder. Ya da her biri için bir mazeret arar, ayıbını kapatır. Bu kusurlar için bir özür bulursa tamam demektir, bu onun için yeterlidir. Eğer bulamazsa şöyle der: “Mutemelen benim bilmediğim bir özrü vardır!”

Ebu Talib Mekkî, Kûtu’l-Kulûb