Konuşmasının satır aralarında geçen; ‘Hainler cezalandırılmalı, hizipler ezilmeli’ cümleleri dilinden tane tane dökülünce meclis sıralarında; İsim ver! diye bağrışmalarına muhatap kalır. Robespierre tabi isim veremez, vermemekte israr edince Fouchet’in ustaca planı ile sesler daha da çoğalır, dili tutulur adeta. Tekrar meclis sıralarında; ‘Hadi isim ver!’ tepkileri ile karşılaşır. İşte bu gürültüler arasında Robespierre’nin rengi sararır. O’nun rengi sarardıkça meclisin içindeki herkese cesaret gelir ve hep bir ağızdan nokta atışı diyebileceğimiz; ‘Danton’un kanı tuttu!’ cümleleri Robespierre’yi can evinden vurmaya yetecektir. Oysa isim verse bağrışmalara son verecekti, ama hala dili kekelemeye devam ediyordu. O an basireti kapanır da. Nihayet meclis cesaretle onu ve arkadaşlarını suçlu olduğu kararını alır. Böylece kendisiyle birlikte 21 arkadaşı giyotine verilir. Bu noktadan sonra tüm Fransa halkı derin bir nefes alır.
Etme yapma dünyası derler ya, aynen onun gibi bir şey yaşanır ve bir anda evlatlarını yiyen ihtilalinde kalbide duracaktır nihayet. Fakat Robespierre’in ardından sivil güçler birbirine kıymaya başlar. Artık, dizginleri bu sefer General Napolyon eline alır. Hatta Napolyon ordunun gücüne dayanarak Cumhuriyete son verip imparatorluğunu ilan edecektir.
Böylece Cumhuriyet için yeni ümitler bir başka bahara kalır.
Velhasıl; Fransa serüveni burada bitmeyecek gibi. Kim bilir tarihin sayfaları işledikçe bakalım Fransa için daha nelere şahit olacağız. O halde bekleyelim görelim.
Vesselam.
Etkileyici.
|