Aslında bunu daha önce de söylemiştim. Fakat tekrar ifade etmek istiyorum. İnsanların benliğinde her zaman "ben" vardır. İnsan hep kendine ulaşmak ister. Bunun mücadelesini verir.
Eğer Mars'ta hayat olsa ve sizde Mars'ta Marslılarla yaşamaya başlasanız, Dünyalıları ararsınız. Bir dünyalı gördüğünüzde, kendi grubunuzu oluşturmaya çalışırsınız. Bu durumda dünyalıların dünyanın neresinden olduğu önemli değildir.
Amerika'da yaşasanız, Türkiye'den gelmiş insanları ararsınız. Onun Türk olması, Kürt olması çok da önemli değildir.
İstanbul'da yaşıyorsanız ve memleketiniz Mardin ise Mardinlileri ararsınız. Karşınızdaki kişinin Mardin'in neresinden olduğu çok önemli değildir.
Mardin'de ise karşınızdaki kişinin artık Mardinli olmasının bir önemi kalmaz. Kendi ilçenizden, kendi mahallenizden olan insanları ararsınız. Kendi mahallenizde ise akrabalarınızı ararsınız. Bu arayış kendinize ulaşıncaya kadar devam eder.
Düşünün ki Osman Bey kendi adını taşıyan bir Osmanlı Devleti kuruyor. Devlet zaten Osmanoğulları'nın elinde. Ama bir kardeş padişah olunca diğer kardeş isyan ediyor. "Devletin başında zaten kendi öz kardeşim var" demiyor. "Ben olayım" diyor.
Bugün Kürt devleti yok. Türkiye coğrafyasında Kürt kardeşlerimiz şimdi kendilerini farklı görebilirler. Ama emin olun ki yarın bir Kürt Devleti kurulsa, o devlet içinde de yeni arayışlar ve ayrışmalar olacaktır. Olmayacak diyenler sadece kendilerini kandırır.
Bu durum bir kangren gibidir. Bizler bilinçli olup bu kangreni durduramazsak, egoların peşinden sürüklenirsek sonunda hepimiz zarar görürüz.
Tek devlet tek millet daha güçlü bir Türkiye demektir. Sabancı'da çalışan bir personel nasıl ki Sabancı isminden çekinmiyorsa, bu ismi kendi soyuna bir leke olarak görmüyorsa Türklük denen kavramı da sadece bir millet ismi olarak benimseyip bunun Kürtlüğe Çerkezliğe bir zarar vermeyeceğini iyi kavramamız gerek. Yoksa mitoz bölünme gibi ayrışma süreci hiç bir zaman bitmeyecek ve sonunda kendi kendimizi güçsüz bırakıp yok etmiş olacağız.
|