Bir adamın çok sevdiği bir papağanı varmış. Öyle ki her gün papağanı hava alsın diye kafesiyle beraber pencerede bırakırmış. Bir de Hasan varmış; saçlarını tarama özürlü. Her gün caddeden geçerken bizim papağan Hasan'a :
-Kel Hasan, Kel Hasan diye bağırır onu kızdırırmış.
Her gün Hasan bu durumla karşılaşırmış! Daha fazla dayanamayan Hasan papağanı mahkemeye vermiş:
-Hakim bey her gün bu papağan bana Kel Hasan diye bağırıyor, lütfen bir şey yapın demiş.
Hakim de Hasan'a hak vermiş ve bundan sonra bir daha Kel Hasan derse papağanın bütün tüyünü yolacağını söylemiş.
Ertesi sabah yine bizim papağan pencerede ve hiç sesi çıkmıyor. Ne de olsa tüylerinin yolunma tehlikesi var. Neyse bizim Hasan mahkemenin verdiği kararın etkisiyle yoldan heybetli, yüzünde gülücükler açan, gururla ..vb.. geçiyormuş ağır ağır. Belki 30 saniyelik yolu tam 30 dk süreyle geçer olmuş. Tam yolun köşesinden sapacakken arkadan "Şşştt!" diye bir ses. Direk gözü papağana dönmüş:
Papağan kafasını hafifçe eğerek demiş ki:
-Şştt! Anlarsın ya!.....