Kafan çok karışık. O kadar karışık ki her geçen dakika yeni kararlar veriyorsun ve hayatın o kararları uygulamamakla geçiyor. Belki birinden birini yerine getirsen bitecek bu karmaşıklık, bilmiyorsun.
O kadar yalnızsın ki çevrendeki zilyonlarca insandan bir tanesine bile anlatamıyorsun aslında neler hissettiğini. Uygun kelimeleri bulamıyorsun; bulsan da zerre anlamayacaklar seni, biliyorsun.
Çok yanlış hareketlerde bulunuyorsun. Belki bugününü rahat geçirtebilecek; ama yarınını kesin ve kesinlikle belaya sokacak hareketleri büyük bir özenle seçip uyguluyorsun. Ve tam şu an, bu yazıyı yazarken bile bu hareketlerden vazgeçmek istemiyorsun.
Kabul et, hep ilginçtin; hala da ilginç olmaya devam ediyorsun.
Ne yapacaksın, ne edeceksin; bilmiyorsun. Aslında her şeye rağmen bir umudun var, seviniyorsun.
Yapman gerekenleri de biliyorsun; ama erteliyorsun.
Zaman sence de çok çabuk geçmiyor mu?
Aylardır yerinde sayıyorsun.
Kendine gel; kendine olan saygını yitiriyorsun.
Neyse ne işte.
Yok oluyorsun.
Az Sütlü Şekersiz