"“Mevlana” bir de Okay Tiryakioğlu’nun kaleminden okunsa ne olur? Bence güzel olur. Yukarıda paylaştığım endişeyi yazarın romanının sonlarına doğru görünce “hah” dedim, “aynı endişeyi paylaştığım tanıdık bir ses, bir dost.” Mevlana Celaleddin, “Mesnevi” adlı eserini yazdığında bazılarınca suçlanır. Bu suçlama, eserinin içeriğindekilerle ilgilidir.
“Aynı fesat ehli, Mesnevi’deki pek çok hikayenin Kelile ve Dimne’den ve Attar’ın Mantıku’t-Tayr’ından alıntılandığını da söylerler Hocam…” Romandan alıntıladığım bu cümleler Hüsameddin Çelebi’nin ağzından.
Mevlana, çok güzel bir cevapla mukabele eder. Okay Tiryakioğlu, cevher benzeri şu ifadeleri Mevlana’nın dilinden döktürür: “Hekim hastanın başına vardığında hasta ilaç içmekten bıkmış, şerbet içmek istiyorsa, hekim ilacı şerbete karıştırarak verir Hüsameddin. Benim şiir söylemem buna benzer. Ayrıca uyguladığımız yazım üsluplarından birine de ‘nazire sanatı’ derler ki cahillerin bundan haberi yoktur.. Bazen yeni bir şey söylemekten ziyade söylenmiş harikaları yeni bir biçimde söylemek daha kıymetlidir. O zaman, derununda eskiden beslenen yepyeni bir sese kavuşabilir insan. Zira yeni, eskinin yanı başından doğar. Bir soluktur yeni, ama önce herkesin soluduğu eski havayı doldurmak lazımdır ciğerlere ki, senin içinden gelen havanın dilinde doğuracağı hikmetin kıymeti daha zengin olabilsin. Bazen de ne söylediğin değil, nasıl söylediğin önemli olur Çelebi.”"
...Alıntı!....
|