Bir gün sahte bir mecnun çıkmış ortaya.
Bir gün sahte bir mecnun çıkmış ortaya.
"Gerçek Mecnun benim, kimse Leyla'yı bende daha çok sevemez" diye dolaşırmış diyar diyar. Bu söylenti o kadar uzun sürmüş ki, Sultan'ın kulağına kadar ulaşmış söyleneler. "İki Mecnun var ortalarda hangisi gerçek Mecnun, bilinmez oldu" demişler.
Sultan iki Mecnun'uda çağırmış huzuruna.
"Söyleyin" demiş. "Hanginiz gerçek Mecnun"
Sahte Mecnun atılmış öne. "Benim gerçek Mecnun, kimse onu benden daha çok sevemez."
Gerçek Mecnun hiddetlenmiş sonra, "Mecnun benim" diye.
Sultan "Bu böyle olmayacak, gerçek Mecnun un kim olduğunu anlamak için, sınavdan başka çare yok demiş.
"Çağırın celladı, koyun orta yere bir kütük. Bakalım Leyla için hanginiz aşkından sağ kolunu vermeye razı"
Sahte Mecnun gene atılmış öne. Sağ kolunu kütüğün üstüne koymuş.
"Leylaya sağ kolum değil, canım bile feda olsun"
Cellat kaltırmış baltasını, tam vurucak. "Dur" demiş sultan. anladınki sen Leyla yı çok seversin ve onun için sağ kolunu bile vermeye razısın. "
"Peki ya sen " demiş gerçek Mecnu na dönerek.
"Sen Leyla için kolunu verirmisin."
Önce susmuş gerçek Mecnun.
Herkes onun iki dudağı arasından çıkacak iki kelimeyi bekliyor.
Ama Mecnun da, kızgın bakışların haricinde hiç ses yok.
"Ne oldu" demiş Sultan. "Leyla için kolunu veremezmisin. Senin sağ kolundan kıymetlimi Leyla"
Mecnun çok sinirlenmiş bu söze.
Sultanın özlerinin içine bakarak, hiddetle haykırmış onun yüzüne.
"Ben Leyla yım, Leyla da ben" " Ondan ötesi yok bende"
"Sen kimin kolunu istediğini bilmezsin"
"Ben Leyla'nın kolunu kestirmem".......
__________________
|