Hayreddin Karaman hocanin bu yazisi hosgörü ve tahammül arasindaki farki anlamamiz acisindan dikkate alinmasi gereken bir paylasim oldu....
Bu yaziyi tamamlayici nitelikte sayin Dilipak'in bir yazisinida ilave temek isterim müsadenizle.
"Vakit Gazetesi Yazarı Abdurrahman Dilipak
‘Hoşgörü tepeden bakmadır, ‘tahammül’ en doğrusu’
BEN daha önce defalarca yazdım bu mesele hakkında, doğru olan hoşgörü değil tahammüldür. Ben neden şeytana tapan birini hoşgöreyim? Ama birlikte yaşıyorsam tahammül göstermem gerekiyor. İkincisi, hoşgörülen kişinin penceresinden bakacak olursanız sizin gibi düşünmüyor, sizin gibi inanmıyor, siz onu hoşgörseniz kaç yazar, hoşgörmeseniz kaç yazar onun için? “Hoşgörüyorum” demek “Hmm sen bir yaramazlık yapıyorsun ama neyse ben senin gibi değilim!” demek. Hoşgörü değil ama hüsnüzam edebilirim farklı yolda olanı. Bu insan, insanların imtihanı için özel olarak görevlendirildi diye düşünebilirim. Bu aslında İslam geleneğinde çok önceden hallolmuş bir mesele. Selçuklular zamanında Müslümanların birlikte yaşadıkları Yahudilere gösterdikleri tahammülü bugün birçok Müslüman topluluk birbirine göstermiyor. Hoşgörü dediğiniz şey hem tepeden bakma hem de meşrulaştırma anlamına geliyor. Neden onun yaptığını meşrulaştırayım, tahammül ediyorum. Bizim Şanar Yurdatapan’la 17 yıldır devam eden, tartışmasız süren bir arkadaşlığımız var. İnanan ve inanmayan iki insan. Bu tür sorulara hep muhatap oluyoruz, “Yeşil Kırmızı Anılar, Yeşil Kırmızı Söyleşiler” kitaplarımız da var. Uzun boylu tartışıyoruz bu hoşgörü ve tahammül meselesini. Birbirimize tahammül etmeyi öğrenmemiz gerek diye sık sık söylüyoruz. Empati çok doğru bir şeydir. Kuran-ı Kerim’de tearüf kavramı geçer. Allah “Sizi tearüf edesiniz diye yarattım” diyor, yani birbirinizi anlayasınız diye. Biz de bizim gibi olmayanı hoşgörmeden tahammül etmeye, anlamaya çalışmalıyız.
‘Ahlak dışı yaşayanın özgürlüğü sınırlıdır’"
|