İkbal Gürpınar'ın bir şiir dinletisine gitmiştim. Bu konu ile alakalı ilginç tespitleri mevcuttu. Savunma mekanizmasını hazırlamıştı tenkitlerimize karşı. Tespitleri de mantığıma yatmıştı açıkcası.
Bir insanın günde ortalama 5000( rakamı tam hatırlamıyorum ) kelime konuşma ihtiyacı varmış. Erkek bunun büyük bir kısmını işyerinde kullanıyormuş. Kadın evde yalnız günlük konuşma ihtiyacını 1500-2000 tanesini kullansa, geri kalan 3000 kelimeyi eşi vasıtasıyla gidermeye çalışıyor. Bedeli şiddet bile olsa
Bu mühim noktaya göremeyen siz erkekler, bizim çok konuşan, dırdırcı tiplemeler olduğumuzu düşünüyorsunuz. Oysa biz günlük konuşma ihtiyacımızı gideriyoruz diyordu