Yaşlılarımız hakkındaki partimizin yukarıda okuduğumuz proğramları gerçekten eğer işlerlik kazanacak olursa, çok güzel proğramlar . İnşaallah tatbik sahasına konulurda son zamanlarımızı hiç olmasa güven duygusu içersinde yaşarız ., Yalnız ben şahsen yaşlılarımızın eğer bir değer olarak görülmesini sağlamak istiyor isekki istiyoruz, öyle ise öncelikle gençlerimizi ta ilk okul çağından itibaren eğitmek durumundayız. Yani eğitimimizde büyüklere karşı saygıyı sevgiyi öğretebilecek dersler koymalıyız,mesela ben 1960 yıllarda 18 yaşında bir genç olarak istanbula geldiğimde tramvaylarda veya otobüslerde kendimden büyük herkese kalkarak yer verirdim .Çünkü bana köyümde eğitmenimiz vede cami imamımız ,büyüğüne karşı saygısı sevgisi olmayan kimsenin yaratanınada saygısı yoktur diye öğretmişlerdi. Ve bu öğreti bizlere ana babamız tarafındanda öğretilirdi ,anamız babamız bize otur demeden oturmazdık ve Onların abdest sularını dökmek için fırsat kollardıkki su döküp sevap kazanalım diye ,ama şimdi günümüzde öyle bir nesille karşı karşıyayızki ne büyük belli nede küçük. Mesela ben şu an 69 yaşına ayak bastım bazen kabataştan mahallemizin arabasına biniyorum beşiktaşa gelibte beşiktaştan okul dağılımına denk gelirde eğer okul çocukları arabaya binerlerse artık eve gelinceye kadar bir gürültü bir şamata ,çocuklarda edep haya diye bir duygu kalmamış kız cağızlar biribirilerine tavladıkları delikanlıları bağıra çağıra anlatıyor biri birilerine ben bu kelimeleri duyunca arımdan yerlere giriyorum uyarmak için usulü kaidesi ile bir şey söylesek çekemiyorsan taksiye bin bey baba diye bir de tazir işitiyoruz bu edepsiz nesilden . ama ben onlara değil onları yetiştiren öğretmenlere kızıyorum okulda onlara sex öğreten bu zalim öğreticiler hiçmi onlara bir toplu taşıma aracında nasıl davranılması gerektiğini öğretmiyorlar bunlar nasıl öğretmen bunlar nasıl eğitici işte bu nedenle önce eğitimde ahlak işlenmeli ve bu kültür yozlaşmasına dur denilmeliki ihtiyarlarda gençlerde huzur bulsun vesselam
|