[LâHuTî]

“GÜZEL; BİR AYNADAN KENDİNİ SEYREDEN SONSUZLUKTUR.”*

Sözlerinizi dokuyan güzel olan olmadıktan sonra,
onun hakkında nasıl konuşabilirsiniz ki?

Gece indiğinde kentin gözcüsü: “Tan ağarınca, güzel doğu’dan görünecek,” der.

Gün öğleye erdiğinde çalışanlar ve sokakları dolduranlar:
“Güzel’i gördük, gurûbun* pencerelerine yaslanmış yeryüzüne bakıyordu.” derler.

Kışın, kar içinde yaşayanlar: “Mevsim bahara ersin, Güzel, tepelerden aşıp gelecek,” derler.
Ve yazın sıcağında ekin biçenlerin: “Güzel’i gördük,
güz yapraklarıyla dans ediyordu ve saçlarında bir tutam kar vardı,”
dediklerini duyarsınız.

Bir yürektir tutuşmuş, bir can’dır büyülenmiş.

Güzel; bir aynadan kendini seyreden sonsuzluktur.

(* Halil CİBRAN (Khalil Gibran), “ERMİŞ” ["The Prophet" (Nebi)],
Anahtar Kitaplar Yayınevi, 3,Basım 1999 İstanbul s.87-88