Siyaset Forum

[ishakyilmaz]

Yunus'un Dili

Necati Şaşmaz

Çocuktum. Belki de ilk duyduğum sözcüklerdi,
anamın dilinden ninni gibi dökülen Yunus dizeleri.
Kim bilir, kaç çocuk uyudu da büyüdü bu ninnilerle bencileyin.

Büyüdükçe daha anlar oldum dilini.
O kadar Öz Türkçeydi ki.
Ve büyüdükçe o kadar anlamaz oldum;
Sözlerdeki gizemi.

Çalap derdi, dolap derdi.
Aşık derdi, garip derdi.
Acaba neydi derdi?

Bir sevda seçmişti kendine;
‘Yaratılanı sevmek, Yaratandan ötürü’

Bu sevdayla gezmişti diyar diyar, o günkü beldeleri.
Her dimağa tohum atıp o güzel dizeleri.
O tohumlar ki, dile gelir filizleri,
Yunus’un aşk bahçesinin sarı çiçekleri.

Sordum sarı çiçeğe,
Annen baban var mıdır?
Çiçek der, derviş baba,
Annem babam topraktır.

Sordum sarı çiçeğe,
Sen beni bilir misin?
Çiçek der, derviş baba,
Sen Yunus değil misin.

Ne eşsiz , benzersiz bir söyleşi, bir tanışma değil mi?
Aşk olsun onun dilini anlayana, onu tanıyana. O’ nun gibi tanış olana.

Gelin tanış olalım,
İşi, kolay kılalım
Sevelim sevilelim
Dünya kimseye kalmaz.


Bilen var mı? Kimdir O?

Gördüm diyen değil, gören.
Bildim diyen değil, bilen.
Bilen O’dur, gösteren O,
Aşka esir olan benem, diyendir O…


Aşık mıdır? Miskin midir?
Derviş midir? Emre mi?
Gönül iklimini değiştiren cemre mi?


Ben sordum O söyledi:

Beni benden sorma, ben, ben değilem,
Bir ben vardır bende, benden içeru.
…………..
Süleyman kuş dilin bilir dediler ,
Süleyman var Süleyman’dan içeru.

Süleyman olmaya da gerek yok, onunla söyleşmek için.
Bir parça YUNUS’un sevgisi,
Biraz hoşgörüsü varsa
Kulağımızda bestesi,
Dilimizde güftesi varsa;


BİN YUNUS VAR BİZDE, BİZDEN İÇERU.




Not: Yunus Emre Kültür ve Sanat Haftası münasebetiyle…