Siyaset Forum

[NuR-eFSaN]

Son yıllarda hepimizi bir konuşma, bir tenkit ve öğüt verme merakı sardı ki değme gitsin. Kör bıçak ete yörük, tembel kişi lafa yörük, sözü halk arasında bu konu için ne güzel söylenmiş bir sözdür. Bugünkü durumumuzu ne güzel de vurguluyor değil mi? Şu yazıyı yazarken acaba ben de bir bakıma bu sözü ispatlamış olmayayım diye merak etmekten kendimi alamıyorum!

Bugün için yardımlaşma konusunda hiç de başarılı sınav vermiyoruz ama, öğüt verme konusunda maşallah hiçbirimiz esirgemeyiz sözüm ona birbirimize yardım etmeği! Hele hele yaşını başını almışlarımız ne de güzel yüksek perdeden gerekli öğütleri veriverirler. Ama, iş bitirici ve problem çözücü olma konusunda kafalarımızı pek yormak da nedense yapılmaz..

Verilen öğütlerin ya da önerilerin hususların, başka başka problemlere yol açabileceği, her hususun dikkate alınması gerektiği, imkanların el verip vermeyeceği hususu hep gözden kaçar. Kendimize dokunacak hususlara kadar pek çok hoş görülü oluruz. Ama işin ucu kendimizi de alakar etmeğe ve aleyhimize sonuç çıkmaya ve en önemlisi menfaatimiz söz konusu olduğunda ne de güzel sıyrılmanın yollarını arayıveririz...

Günler, haftalar ,aylar ve yıllar ne kadar da çabuk geçiyor. Ve ömür, bir bakıyorsunuz gençlik derken orta yaşlılık ve emeklilik ile yaşlılık kapıları çalıveriyor. Baksanıza, göz açıp kapayıncaya kadar bile neler neler değişiveriyor.

Bu bakımdan, konuşmak, gevezelik etmek, onu bunu tenkit etmekse, herkes karınca kararınca verimli hale kendisini getirmeği ön plana almalıdır. Her iş önemlidir. Küçük işlerin başarı ile yapılması sonucunda büyük işler başarılı hale gelir. Birikim olmaya başladı mı ipin ucu tabiatıyla kaçar. Bugünkü işi yarına bırakma, sözü ne kadar da güzeldir. Ama bugün için ne derece tatbik ediliyor, bilenler bilir ...

Bir inşaat yaptırdığınızda, usta ile kalfa ile işçi uğraşmanın ne denli, iyi iş almanın, ne kadar zor olduğunu hemen göreceksiniz. Bir aygıtınızı tamir için verdiğinizde. Düzelmediği gibi yeni bir arızaya yol açtığını çok kişi görmüştür. İş disiplinimiz, işe ilgimiz Avrupa ölçülerinde ne hikmetse olamıyor. Bir tenkit ettiğinizde “O kadar olur. Benim elimden bu kadar. Fazla titizlik iyi değildir” diye cevapları pişkince vermekten geri kalmazlar.

Ülkemizin bugün bulunduğu bazı zor koşullar, bir bakıma iş bitirici olamayışımızın, adam sendeciliğimizin, nemelazımcılığımızın sonucu değilmi?
İnsan an geliyor, nereden nasıl başlanacağının şaşkınlığına uğruyor.
Silkinmemizi bütün toplumsa yapmamız gerekli olduğunda da hemen hemen hepimiz beraberiz. Ama bu noktaya nasıl varılacak? Bu noktaya herkesin verimliliğinin tesbiti ve değerlendirilmeğe başlanması ile ancak ulaşılabileceği dikkatlerden kaçmamalıdır.

Bütün fertler olarak tek tek bu konuda, daha iyilere layık olduğumuzu ispatlamak için başarılı sınavlar vermeliyiz. İş uzatıcı değil, iş bitirici olmalıyız ...

A.B.Yıldız