|
|
#1 |
|
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. İn-cin uykuda yalnız iki yoldaş uyanık. Biri benim biri de serseri kaldırımlar. ![]() Kaldırımlar çilekeş yalnızların annesi Kaldırımlar içimde yaşamış bir insandır. Kaldırımlar duyulur ses kesilince sesi Kaldırımlar içimde kıvrılan bir lisandır ![]() Ben gideyim yol gitsin ben gideyim yol gitsin İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler... Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin. Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler ![]() Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi. Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya. Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.
|
|
|
|
|
| Sayfayı E-Mail olarak gönder |
|
|
#2 |
|
Furkanım çok hoş paylaşım...
Üstadı bir kez daha andık sayende teşekkürler. ![]() |
|
|
|
|
|
|
#3 |
|
|
|
|
|
|
#4 |
|
teşekkürler
|
|
|
|
|
|
|
#5 |
|
güncelleme
|
|
|
![]() |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|