''Mor Mürekkep''

**NuR-eFSaN** · 09-09-2009, 13:07

Kitap : Mor Mürekkep
Yazar : Nazan Bekiroğlu
Yayınevi : İyi Adam Yayınları

Mor; palet üzerinde bir miktar mavi ile bir miktar kırmızının karışımından ibaret. Mavi; sukünet. Kırmızı; hiddet. İkisi arasında bir med-cezir mor. Ikisi arasında hangisine yakınsa ona mukabil bir tesir. Koyusu; şiddet ve çürüme. Kederin rengi olması bu çürümenin ürpertisinden, ölümün rengi olması bu yüzden. Açığı; hayat, uçuculuk. Eflatun hayaller bu hafiflikten. Leylak rengi bu ümitten. En açığıyla en koyusu arasında mor, fazla açık fazla kapalı. Fazla modern fazla muhafazakar. Renkler içinde bağımsız ülke, mor. Renkler içinde tutsak ülke, yine mor. Mürekkep neredeyse tarihe karışıyor. Kağıda düştükten biraz sonra rengini mora teslim eden sabit kalemler de öyle. Hele mor mürekkep. Aramaya kalkışsanız kırtasiyeci yüzünüze bir garip bakacak.
Renk tercihleri üzerinde oyalanmayı seven modern psikoloji, ‘mor, acılı ve hüzünlü bir kalbin rengidir’ diyedursun, acılı ve hüzünlü bir kalbin rengidir mor.
Mor tutkunu yazarın duygu yüklü hayaller kuşağının kesif bulutlarından nezih bir lisanla ince ince süzdüğü mütevazi satırların atmosferinde kendinizden bir şeyler bulmanız kaçınılmaz oluyor. Kalb atlasının en grift düğümlerine, nazik dokunuşlarda bulunuyor kelimeler.
Kullanılan dilin berraklığı size Ebru’yu anımsatıyor. Kaleminden dökülen mor mürekkebin, kağıt üzerinde oluşturduğu desenlerden ibaret sanki anladıklarınız. Birbirinin aynı olan iki ebru yoktur, biliyorsunuz. İçinizde o anı bir daha yakalayamayacağınız korkusu, ve dilinizde Ebru’nun felsefesi: ‘Dur geçme, ne kadar güzelsin’ ....

Kitabın içerisinden bir kaç alıntı cümleler :

Nûn bir kâse, kanım alev. Yanmak için bir nûn, yana yana yazmak için iki nûn gerekli. Ben bir N harfiyim. Kırık dökük çizgilerin, sivri uçların elindeyim.

....

‘Düştüm nûn’un kapısına, dizlerim üstündeyim. Elifbâ’nın gülle yıkanan gözleri önce, sonra virgül, sonra siz; Nûn, efendimsiniz.’ (Sayfa. 174)
...
‘(...) Boşluğa ürkek bir titreşim halinde dökülürken siz, aruzda medli okunamayan hecelerin sonundaki harfsiniz. Nûn ile biter ân, nûn ile biter cân. Nûn ile biter nirân, zaman, zindan, feyezan. Nûn cennetin ortasında. ‘Peygamber çiçeği’, eller ve gözler. Önce virgül, virgülden sonra daima siz, Nûn efendimsiniz.’ (Sayfa. 175)
.....

Kitabı alacak olan arkadaşlara keyifli okumalar

09-09-2009, 13:07	#1
Kullanıcı Adı NuR-eFSaN	''Mor Mürekkep'' Kitap : Mor Mürekkep Yazar : Nazan Bekiroğlu Yayınevi : İyi Adam Yayınları Mor; palet üzerinde bir miktar mavi ile bir miktar kırmızının karışımından ibaret. Mavi; sukünet. Kırmızı; hiddet. İkisi arasında bir med-cezir mor. Ikisi arasında hangisine yakınsa ona mukabil bir tesir. Koyusu; şiddet ve çürüme. Kederin rengi olması bu çürümenin ürpertisinden, ölümün rengi olması bu yüzden. Açığı; hayat, uçuculuk. Eflatun hayaller bu hafiflikten. Leylak rengi bu ümitten. En açığıyla en koyusu arasında mor, fazla açık fazla kapalı. Fazla modern fazla muhafazakar. Renkler içinde bağımsız ülke, mor. Renkler içinde tutsak ülke, yine mor. Mürekkep neredeyse tarihe karışıyor. Kağıda düştükten biraz sonra rengini mora teslim eden sabit kalemler de öyle. Hele mor mürekkep. Aramaya kalkışsanız kırtasiyeci yüzünüze bir garip bakacak. Renk tercihleri üzerinde oyalanmayı seven modern psikoloji, ‘mor, acılı ve hüzünlü bir kalbin rengidir’ diyedursun, acılı ve hüzünlü bir kalbin rengidir mor. Mor tutkunu yazarın duygu yüklü hayaller kuşağının kesif bulutlarından nezih bir lisanla ince ince süzdüğü mütevazi satırların atmosferinde kendinizden bir şeyler bulmanız kaçınılmaz oluyor. Kalb atlasının en grift düğümlerine, nazik dokunuşlarda bulunuyor kelimeler. Kullanılan dilin berraklığı size Ebru’yu anımsatıyor. Kaleminden dökülen mor mürekkebin, kağıt üzerinde oluşturduğu desenlerden ibaret sanki anladıklarınız. Birbirinin aynı olan iki ebru yoktur, biliyorsunuz. İçinizde o anı bir daha yakalayamayacağınız korkusu, ve dilinizde Ebru’nun felsefesi: ‘Dur geçme, ne kadar güzelsin’ .... Kitabın içerisinden bir kaç alıntı cümleler : Nûn bir kâse, kanım alev. Yanmak için bir nûn, yana yana yazmak için iki nûn gerekli. Ben bir N harfiyim. Kırık dökük çizgilerin, sivri uçların elindeyim. .... ‘Düştüm nûn’un kapısına, dizlerim üstündeyim. Elifbâ’nın gülle yıkanan gözleri önce, sonra virgül, sonra siz; Nûn, efendimsiniz.’ (Sayfa. 174) ... ‘(...) Boşluğa ürkek bir titreşim halinde dökülürken siz, aruzda medli okunamayan hecelerin sonundaki harfsiniz. Nûn ile biter ân, nûn ile biter cân. Nûn ile biter nirân, zaman, zindan, feyezan. Nûn cennetin ortasında. ‘Peygamber çiçeği’, eller ve gözler. Önce virgül, virgülden sonra daima siz, Nûn efendimsiniz.’ (Sayfa. 175) ..... Kitabı alacak olan arkadaşlara keyifli okumalar Konu NuR-eFSaN tarafından (09-09-2009 Saat 13:11 ) değiştirilmiştir..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)