Siyaset Forum

[Üç mevsim]

Özlem Albayrak - Yeni Şafak
albayrakozlem@yahoo.com


Başka darbe olmadı mı bu memlekette?

Aydın Doğan'a kesilen vergi cezası bütün bir gündemi hallaç pamuğu gibi attı. Oysa Ramazan'ın Eylül ayına denk geldiği şu günlerde, ya oruçsuzlara tahammül edemeyen Ramazan magandaları ya da 12 Eylül ağlamalarıyla dolu günler bekliyorduk.

Gerçi hiç yok da değil. Vatan sözgelimi, Ramazan klasikleri artık baymış olduğundan olsa gerek, “Erzurum'dan gericilik manzaraları” haberlerini “İran'da Tankini Patlaması” filan gibi başlıklarla ikame ediyor.

İranlıların evlerindeki özel havuzlarda kullanmak üzere mayokini ve üzeri atlet formunda olan tankiniyi tercih ettiklerini ve hangi ünlü dünya markalarını filan tercih ettiklerini haberleştiriyor.

O refleks sönümlenmiş değil anlayacağınız.

Bu yıl eskisi kadar görkemli olmasa da, 12 Eylül ağlamaları da duyuyoruz. Darbelerin şirin olanıyla olmayanını ayırt eden, 27 Mayıs'la 28 Şubat'ı şartların sonucu ve kaçınılmaz, dolayısıyla neredeyse makul bulabilen, bulmasa bile içleri asla 12 Eylül'e yandığı kadar yanmayanların ağlamaları bu dökülenler.

Her 12 Eylül tekrarlanır bu seremoni. Yeni değildir. İşin kötüsü, adaletsizdirler de. Şu kadar insan işkenceden geçirildi, gözaltında kayboldu, dert sahibi oldu filan derler. Ama, anacakları adların, ağıtlar yakılıp, gözyaşı dökülmesi için, bayraklaştırılması, sembolleşmesi için “sol” tandanslı olması şarttır.

MHP camiası-ülkücü kesim de, 12 Eylül'den ve sonuçlarından hiç memnun kalmamış ve en az sol cenah kadar “kurban vermiş”, “acı çekmiş”tir oysa. Ama mızmızlanma işinde asla solcular kadar iyi olamamışlardır mesela.

Hayır, 12 Eylül'ü, işkenceleri, zulümleri, idamları, her şey bir yana o dönemin bu toplumun belleğinde bıraktığı kötü hatıraları küçümseyelim, görmeyelim, üstünden atlayıp geçelim demek istemiyorum.

Darbeci paşaların “şartların olgunlaşmasını beklediklerini” itiraf ettikleri röportajları, bunun daha çok kardeş kanının akmasının beklendiği anlamına geldiğini bilebilen her vatandaş gibi benim de kanımı donduran, kafa içi ani uğultulara sebebiyet veren ifadelerdi.

Aklın ve mantığın sürgüne gönderildiği darbe döneminden daha kötüsü, aklını ve mantığını kullanmayı bilmeyen, a-politik, sığ, kendini olsa olsa zincir-bol pantolon-conserve sacayağında varedebilen, çakma Amerikan gençliğinin tekevvünüydü ki, darbenin Türkiye'ye vurduğu en ağır darbelerden biri belki birincisi buydu.

Yani ki; 12 Eylül'ü hep bir ağızdan ve tek avazdan lanetlemeye diyecek bir sözüm bulunmaması bir yana, bana sorulsa her klasik “darbe-darbe girişimi-postmodern darbe” günlerinin ulusal yas ilan edilmesi fikrine canı gönülden ve dahi aşkla, şevkle destek veririm, diyeyim ötesini siz anlayın.

Gelgelelim bugün 12 Eylül eleştirisi konusunda herkesten çok sesi çıkanları, Kenan Evren sembolü üzerinden darbe karşıtı-demokrat-insan hakları savunucusu pozlarına duranları, yılın kalan 364 gününde anlamak pek mümkün olamayabiliyor.

Bugün Ergenekon'u temize çıkarmaya çalışanların, Ergenekon tutuklularına gadre uğramış mazlum muamelesi çeken, çıkınlarında sakladıkları ağıtlardan çıkarıp çıkarıp Silivri'deki tutuklulara salanların çoğu da, her 12 Eylül'de bir dua gibi, yakarış gibi darbeye, Kenan Evren'e, cuntaya filan rahmet okuyup intizar edenlerle aynı kişiler çünkü.

Ergenekon dediğimiz yapılanmaya mensup olduğu iddia edilen şahıslar, müdahale planlarından, darbenin “olgunlaşmamış-ham” versiyonunun bir yerlerinde konuşlanma vasfından dolayı yargılanmıyor mu?

Hem sormazlar mı adama: Madem darbeye karşısın, lütfundan bir ufak pay neden bahşolmaz 28 Şubat'ın milyonlarca mağduruna-mağduresine. Bebek Davası, Köpek Davası gibi sudan gerekçelerle bir Başbakan'ın idam edildiği 27 Mayıs için, yok mudur yedeğinizde bir ah, bir zılgıt, bir serzeniş kimseciklere?

Bu memlekette yani 12 Eylül'den başka darbe olmadı mı acaba?
Olduysa eğer bu ne perhizdir, bu ne lahana?

15 Eylül 2009 Salı