![]() |
#1 |
![]() Leyla ile Mecnûn destan dillere Tarihe geçtiler altın harflere Mecnûn Leyla için düştü çöllere Leylası yok diye küstü güllere Leyla yoksa Mecnûnda yok diyordu Mecnûn ki Leylaya sanki tapıyordu (Haşa) Aşkı sade Leylada sanıyordu Aşkın âlâsını bilemiyordu Mecnûn caydı candan Leyla uğruna Mecnûn harap oldu sevda uğruna Leyla Leyla derken buldu Mevlâyı Mecnûn, mecnun oldu Mevla uğruna Terki yâr eyledi Hüdâ uğruna Terk eyledi diyâr Rabbi uğruna Leylada kor olan Mevlada yandı Mecnun yandı yandı Allah uğruna Tatmadan o tadı bilmezsin ânı Bilseydin o tadı verirdin cânı Ederdin binlerce Leylayı feda Arardın her daim aşk’ta Mevlânı
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|