Siyaset Forum

[Cihannur]

Ali Nur Kutlu - Nefretin siyaseti

Gezi olaylarında şiddet, nefret, yakma, yıkma çok yaşadık şimdi aynısını yine yaşıyoruz. Gezi'de meydanları yakanlar şimdi Kobane bahanesiyle aynı şeyi yapıyor. Aynı insanlar, aynı çevre, aynı kültür. Kürt/Alevi/radikal sol kombinasyonuna sahip bu kişilerin neden bu kadar nefret dolu olduğunu da düşünmek lazım.

Cumhuriyet Tarihin'in en büyük reformlarını yapan bir hükümet düşünün. Kürt sorunu, Alevi açılımı, insan hakları, bölgesel ekonomik politikalar ve daha bir çok şeyde risk alıp adımlar atan, düzenlemeler yapan bir iktidara neden nefret ve öfkeyle saldırıyor bu kitle? Okul yakmak, anaokulu yakmak, bayrak yakmak, dindar bir insanın kafasını taşla ezerek öldürmek, insan bedenini ateşe vermek neyin nefretidir? Bu nasıl bir ruh hâlidir?

Sokakları yakanlar kimlerdir?

Bir insan siyasi olarak iktidarı desteklemeyebilir, hatta karşı olabilir. Bunun için aleyhte konuşmalar da yapabilir, gösteri de. Şiddete meyletmediği sürece söyleyecek bir sözü var demektir. Alevi ya da Kürt, Sünni ya da Türk fark etmez, fikri olan şiddete ihtiyaç duymaz. Şiddet çaresizliktir. Bu dünyada söyleyecek sözü olmayanlar şiddete başvurur. Üç gündür sokakları yakanlar fikri olmayan, söyleyecek sözü olmayan ve içinde yılların nefretini, kinini biriktiren çaresizlerdir. Okul yakan, bayrak yakan, kütüphane yakan, yağma yapan, masum insanı öldüren biri bu toprakların, bu kültürün çocuğu olamaz. Söyler misiniz en son ne zaman market basıp, yağma yapıldığını duyduk Türkiye'de? Bu insanların fikri olarak, duygu olarak, kültürel olarak beslendiği kaynak kesinlikle yerli değil. Ancak Türkiye düşmanları böyle davranabilir.

Ya Cumhurbaşkanı Demirtaş olsaydı?

Selahattin Demirtaş bu ülkede Cumhurbaşkanı adayı olmuş birisi. Yönettiği parti HDP'dir tüm bunların sorumlusu. Hangi ülkede siyasi partiler insanları sokağa dökülmeye davet eder? Bu nasıl bir siyaset anlayışıdır ki sokağa dökülen binlerce insanın yakıp yıkmasına, 30'a yakın insanı öldürmesine hâlâ güçlü tepki veremiyor? Diyarbakır'daki basın toplantısında Demirtaş'ın yanına oturanların yüz ifadelerine bakın, öfke, nefret ve kin var. Sebebini söyleyeyim, çözüm süreciyle iktidarları ve güçleri ellerinden giden Kürt/Alevi/radikal sol ekibin yüzündeki öfke ve nefrettir bu.

HDP nefretin siyasetini yapmaya kalktı. Devletten, dindarlardan, muhafazakâr insanların yönettiği iktidardan nefret eden ve kin besleyen bir azınlık kesimi sokaklara dökerek, onlar üzerinden siyaset yapmak istedi. Ancak bir mafya örgütü, bir çete, suç makinesi insanlarla sokakları terörize eder ve oradan bir siyaset umar. Bir siyasi parti nefretin siyasetini yapamaz, yönetemez. Biz resmen sokak şiddetini ve insanların nefretini şantaj aracı olarak kullanan bir siyasi partiden bahsediyoruz. Demirtaş kazayla Cumhurbaşkanı seçilseydi ne yapardı siz düşünün artık.

Demirtaş, PKK'ya silah mı istedi?

Asıl akıllara zarar veren durum şu: Kobani, Türkiye toprağı değil, orada yaşayanlar T.C. vatandaşı değil, oraya saldıranlar Türk askeri değil, oradan kaçan 160 bin kişiye evimizi açtık, peki Türkiye'nin suçu nedir ki siz sokaklarımızı ateşe verdiniz, insanlarımızı öldürdünüz?!

PYD katil Esed ile iş birliği yaptı, Türkiye aleyhine çalıştı; PKK, Kobani dahil o güzergâhtan yıllarca Türkiye'ye girip terör estirdi; şimdi Türkiye PYD'ye yardım etsin diyor Demirtaş. Ne yardımı? Kobani'deki bütün sivilleri Türkiye aldı zaten içeriye, tüm ihtiyaçlarını karşıladı, daha ne yardımı istiyor Demirtaş? Geriye bir tek silah kalıyor. Akıl alacak gibi değil, PKK militanlarına silah vermemizi mi istiyor Demirtaş ve bunun adına da siyasi parti faaliyeti mi diyor?

Nefret siyaseti böyle bir şeydir işte, nefret ve kinle uğraşırsanız akılınızı gider, başka bir şeye dönüşürsünüz.

Kaynak

Yeni Şafak 10.10.2014