Siyaset Forum

[.seVdAm.]

Sa'd Bin Vakkas anlatıyor, Uhud Savaşındaydık. Bir ara baktım. Abdullah bin Cahş (r.a.) yanıma geldi. Dedi ki:

"- Şöyle bir kenara çekilsek; ben dua etsem, sen amin desen... Sonra istersen sen dua etsen, ben amin desem olmaz mı?"

Ben de davetine icabet ettim ve "Olur!" dedim. Bir kenara çekilerek önce ben dua ettim:

"- Allahım! bugün benim karşıma güçlü, kuvvetli birini çıkar; onunla savaşayım, ben onu öldüreyim. Böylece hem en büyük hizmeti yapmış olayım hem dde ganimetini alayım!"

Abdullah bin Cahş (r.a.) bu duaya "Amin!" dedi. Sonra O'da dua etti:

"- Allahım! Bugün benim karşıma güçlü, kuvvetli, zorba birini çıkar. Onunla kıyasıya savaşayım. O beni öldürsün. bununşla yetinmeyip karnımı da yarsın. Hatta kulaklarımı, burnumu kessin. Ve ben o halde huzuruna çıkayım.Ve sen bana:"Ey kulm Abdullah! Sana verdiğim azaları ne yaptın? Bunları kim bu hale getirdi?" diye sorduğunda ben "Ey Rabbim! Emeanet olarak verdiğin o azaları yerinde kullanamadım. haklarını veremedim. Sağlam olarak onlarla senin huzuruna çıkmaktan haya ettim. Bunun için onları Sen'in ve Rasulü'nün yolunda harcadım!" diyeyim. Sen de bana "doğru söyledin!" diyesin. ve beni affedesin!"

Bu duaya amin demek içimden hiç gelmedi.Fakat sözleştiğimiz için "Amin!" dedim. Vallahi onun duası benimkinden daha hayırlıydı. Vallahi akşama doğru onu gördüm. Burnu ve kulakları bir ipte sallanıyordu!
:'( :'( :'(