ayrılık bir yerde güzeldir...

**Beritan** · 06-21-2008, 00:58

Ayrılık bir yerde ne güzeldir.. En azından bir vakitler kavuşmuşluğun izlerini taşır. Ben seninle hiç ayrılmadım.. Çünkü, ben sana hiç kavuşamadım…Ben hep mutsuzluğa mahkum,ben hep yalnızlığa mahkum, ben hep özlemlere mahkum ve müebbet sensizlikle yaşadım… Ama yinede seni unutmayı hiçbir vakit istemedim.Her şeye rağmen sevdim seni, sensizliği, senin yanında geçen ancak bir o kadar ruhunun benden bağımsız olduğu saatleri…

Hayatıma girdin gireli “Türk Dili” dersi favorim oldu.. Çünkü dil bilgisi derslerim hep senin üzerine kurulu oluyordu.. Benim sözlüğümde platonik aşkın karşılığı seni sevmek, seni sevmenin karşılığı ise yalnızlık ve acı çekmekti…
Kurulmuş güzel cümlelerin hepsinin içinde adın geçerdi… Özne olurdun,nesne olurdun,yüklem olurdun..Cümlenin her hali yakışırdı sana ve adına..Benim sana eşlik ettiğim cümlelerse nedense hep devrik olurdu.. Ama ben en çok ikimizin ortak kurduğu o devrik cümleleri severdim….

Hep ansızın gelirdin!
sen geldiğinde zaman durur, her şey durur bir sen hareket halinde kalırdın gözümde.. Sen gidince her şey hareket eder bir ben dururdum.. sen gidince dünya kıyametim olurdu..
Geceleri sevmez oldum senli geçen gündüzlerin ardından..Gecede sen yoktun….Sen varken de gece yoktu benim için... Hep güçsüzüm hep acizim hep baştan mağlubum senin karşında...

Sesini duyduğum vakitler amansız bir acı kaplıyor her hücremi… Artık anladım ki sesini duyamamak daha zormuş be sevgili!
Alıştım artık yalnızlık denizinde kendimi serinletmeye.. ama farkında olmadan öyle çok açılmışım ki… Dönüşü yok artık bu yolculuğumun..
Biliyorum ki,Ben hep mutsuzluğa mahkum,
ben hep yalnızlığa mahkum,
Ben hep özlemlere mahkum
Ve müebbet sensizlikle yaşayacağım….
Alıntı

06-21-2008, 00:58	#1
Kullanıcı Adı Beritan	ayrılık bir yerde güzeldir... Ayrılık bir yerde ne güzeldir.. En azından bir vakitler kavuşmuşluğun izlerini taşır. Ben seninle hiç ayrılmadım.. Çünkü, ben sana hiç kavuşamadım…Ben hep mutsuzluğa mahkum,ben hep yalnızlığa mahkum, ben hep özlemlere mahkum ve müebbet sensizlikle yaşadım… Ama yinede seni unutmayı hiçbir vakit istemedim.Her şeye rağmen sevdim seni, sensizliği, senin yanında geçen ancak bir o kadar ruhunun benden bağımsız olduğu saatleri… Hayatıma girdin gireli “Türk Dili” dersi favorim oldu.. Çünkü dil bilgisi derslerim hep senin üzerine kurulu oluyordu.. Benim sözlüğümde platonik aşkın karşılığı seni sevmek, seni sevmenin karşılığı ise yalnızlık ve acı çekmekti… Kurulmuş güzel cümlelerin hepsinin içinde adın geçerdi… Özne olurdun,nesne olurdun,yüklem olurdun..Cümlenin her hali yakışırdı sana ve adına..Benim sana eşlik ettiğim cümlelerse nedense hep devrik olurdu.. Ama ben en çok ikimizin ortak kurduğu o devrik cümleleri severdim…. Hep ansızın gelirdin! sen geldiğinde zaman durur, her şey durur bir sen hareket halinde kalırdın gözümde.. Sen gidince her şey hareket eder bir ben dururdum.. sen gidince dünya kıyametim olurdu.. Geceleri sevmez oldum senli geçen gündüzlerin ardından..Gecede sen yoktun….Sen varken de gece yoktu benim için... Hep güçsüzüm hep acizim hep baştan mağlubum senin karşında... Sesini duyduğum vakitler amansız bir acı kaplıyor her hücremi… Artık anladım ki sesini duyamamak daha zormuş be sevgili! Alıştım artık yalnızlık denizinde kendimi serinletmeye.. ama farkında olmadan öyle çok açılmışım ki… Dönüşü yok artık bu yolculuğumun.. Biliyorum ki,Ben hep mutsuzluğa mahkum, ben hep yalnızlığa mahkum, Ben hep özlemlere mahkum Ve müebbet sensizlikle yaşayacağım…. Alıntı

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)