“Rabbin sana ne darıldı, ne de seni bıraktı.”
Yalnızca Rabbe "teslim" olanlar için her daim sığınılacacak tek kapı yine O'nun rahmeti değil midir? Yakup (a.s) gibi yüreğinden bir parçayı yitirip gözlerine ak düştüğünde de tam bir teslimiyet içinde " ben üzüntümü ve tasamı ancak Allah'a şikayet ederim "(13/86) diyebilmek... Rabbimizin bize "şah damarımızdan" daha yakın olduğunu idrak edip, O'nun sevgisiyle nefesi tüketmek... İşte belki o zaman "hayat" hakiki manasını bulacaktır...
Bu güzel paylaşım için teşekkürler AK_Kelebek kardeşim (+)
|