Siyaset Forum

[Eşref]

Konu hakkındaki düşüncelerimi izah etmeden önce Hudeybiye Barışı'ndan söz etmek istiyorum. Mekkeli müşriklere karşı kat kat üstün ve onlardan kat kat güçlüyken, onların artık gücü kalmamışken biz bu antlaşmayı yaptık. Hatırlarsanız bu antlaşmanın hemen hemen tüm maddeleri, sanki bizim aleyhimizeydi. Kısaca o maddelerden birkaçını hatırlayalım;


- Müslümanlar bu yıl Beytullah'ı ziyaret etmeksizin geri dönecekler. Gelecek yıl üç günden fazla olmamak üzere Mekke'ye gelip Beytullah'ı ziyaret edecekler. Bu üç gün süresince Mekkeliler şehir dışına çıkacaklar.

- Müslümanlardan Kureyş'e sığınacak olursa, geri döndürülmeyecek, fakat onlardan müslümanlara sığınanlar geri döndürülecek

(kaynak)

Peki peygamberimiz bu antlaşmayı neden kabul etmişti? Çünkü peygamberimiz biliyordu ki, müslümanlık, islamiyet, öyle yüce, öyle güzel, öyle eşsiz bir değer ki, islamın girip de feth edemeyeceği bir kalp yoktur.

Eğer dinler arası diyalog, her ne kadar bizim için olumsuz maddeler taşıyor olsa bile, şayet avrupanın islamı bir parça bile öğrenmesine vesile olacaksa, bu diyalog bizim için bir "Feth-i Mübin" yani apaçık bir zaferdir.

Sık sık bu sözümü tekrarlıyorum. Affınıza sığınarak tekrar ifade etmek isterim ki, o dönem Mekkeli müşrikler, Medineli müslümanları imrenmişler ve onların yaşantılarna bakarak, akın akın islam dinine geçmişlerdi.

Aynı şeyi günümüz için de söylemek, yani avrupanın, müslümanların yaşayışına bakarak akın akın islama geçeceğini söylemek, çok gerçekçi olmayacaktır. Ümit edelim ki hristiyanlar, bize değil, Kur'an'ı okuyarak, Sünnetlere bakarak bu dini tanısınlar, bu dini öğrensinler. Ve yine ümit edelim ki, biz müslümanlar da, üzerimizdeki cehalet toprağını atalım ve bu dine yakışır bir şekilde hareket edelim.