Siyaset Forum

YİNE BİR SEFER vaktiydi. Hz Peygamber ile, hanımı Ayşe gelmişti.
ALLAH'ın Resulü her seferinde bir hanımını yanında götürürdü. Bu
defa kura Ayşe'ye çıkmıştı. İslam ordusu çölün kızgın kumlarında
yol alırken Hz Peygamber hanımına yavaşlamasını söyledi. Orduya da
devam edin işareti yaptı. Nihayet ordu uzaklaşmış, Hz Peygamber ve
eşi geride kalmışlardı. Kâinatın yüzüsuyu hürmetine yaratıldığı
ALLAH elçisi hanımına sordu?
-Yarışalım mı ya Ayşe?
Ordu savaşa gidiyordu. Savaştan daha önemli bir mesele yoktu ve bu
bir ölüm kalım meselesi idi. Bu durumda bile ALLAH'ın Resulü
hanımını ihmal etmiyor ve hatta bugün için bile bize çok ayıp
gelecek, hatta koca koca adamların hayatta yapamayacakları bir şeyi
istiyordu hanımından.
-Yarışalım mı ya Ayşe?
Ordu silahlarını kuşanmış, düşman üzerine süzülüyordu. Dünyevi
anlamda bundan daha büyük bir konu olamazdı. Savaş, ölüm ve kan
belki de biraz sonra yollara dökülecekti. O ise hanımına soruyordu:
-Yarışalım mı ya Ayşe?
Geçenlerde bir arkadaşımız eşi ile çok şiddetli kavga etmişlerdi.
Sebep evin beyi hanımına vakit ayırmıyordu. "Zaten bütün gün para
peşinde koşuyorum, akşam bir de seninle mi uğraşayım" diyordu adam.
Yıllar sonra bir öğrencimle karşılaştım dün yolda. Altındaki güzel
arabasıyla bizi eve bıraktı. Evlenmiş, çocukları olmuş. Neler
yapıyorsun diye sordum. Hafta içi her gün sabahın yedisinde okula
gidiyormuş. Öğlenden sonraları bir dershanede çalışıyormuş. Hafta
sonları ise özel ders veriyormuş. Ailece sabah kahvaltısı yapmayalı
üç ay oldu diyordu. Genç yaşında ev ve araba sahibi olmuştu.
Gördüğümüzde yeni bir şeyler almayı planlıyordu. Ama onbir aylık
çocuğunun nasıl büyüdüğünü fark edememişti.
Bir başka arkadaşımızın ailesi farklı şehirde, kendisinin işi
farklı yerdeydi. İki haftada bir, iki üç günlüğüne eve gidiyordu.
Niye böyle yaptığını sorduğumda, hanımı orada iyi bir işte
çalışıyordu, çocuklarından biri de orada iyi bir dershaneye
gidiyordu. "Peki hanımının ve çocuklarının sana on beş günde birkaç
günlüğüne mi ihtiyaçları var" diye sordum. "Ne yapalım çocukların
istikbali için katlanıyoruz" dedi. Nasıl bir istikbalse?
Sonunda Hz Ayşe de yarışa razı oldu. Bir çizgi çizip yarışa
başladılar. Hz Ayşe ve âlemlere Rahmet olarak gönderilen
yarışıyorlardı. Birden hanımımla hiç de yarışmadığım aklıma düştü.
Acaba şu yan taraftaki boş arsada yarışacak olsak komşularımız ne
derlerdi? Ya dostlarımız?
Niye bu kadar resmi olduk acaba? Meşru dairedeki pek çok şeyi kendi
kendimize haram kıldık.
Bediüzzaman Münazarat'ta "Meşru daire içinde insanların ŞAHANE hür
olmalarından" bahsediyordu. Biz ise kendi kendimize hürriyet
kısıtlamalarında pek mahir olduk.
Ve yarışı Hz Ayşe kazandı.
Öylece orduya vâsıl oldular. Hz Peygamber iş olsun diye değil,
bugün idrak dahi edemeyeceğimiz bir tarzda savaşa giderken dahi
hanımına vakit ayırmıştı. O'nun gönlünü hoş eylemişti. Ve bu
hadiseyi savaşa giden mücahitlerden hiç birinin kınadığına,
aleyhine konuştuğuna dair bir kayıt yok.
Sonra bir başka seferde orduyu yine ileriye gönderdi Hz Peygamber.
Hanımına yine sordu:
-Yarışalım mı ya Ayşe?
Ve hanımı yine tamam dedi. Yarıştılar kızgın kumların üstünde
yürüyen orduya doğru. Bu defa Hz Peygamber kazanmıştı.
-Bu dedi, âlemlere Rahmet olarak gönderilen. Geçen seferkinin
rövanşı idi ve tebessümle baktı hanımına.
Sahi siz hiç hanımınızla yarıştınız mı?
Yoksa böyle şeyler bizi bozar mı?
alintidir.