"Şek ile yakîn zail olmaz" diye bilirdik biz...
Mahkemelerin vehim ile değil, toplum gerçeklerine göre karar vereceğini düşünürken tüm ümitlerimiz "hakim(!)"lerin hüküm(!)leri ile zayi olmuştu. Gerekçesiz o zaman ama ya şimdi. İşte gerekçe(!)yi okuduğumuzda da bir defa daha üzüldük. Hakimlerin kendi kanaatlerine göre , kanunları hiçe sayarak verdikleri kararlar "yargı kurumu" adına, "hukukun üstünlüğü" adına yeni şüphelerin içimizi kemirmesine sebep oldu. "Adalet"te manasını yitiren kelimeler arasına mı girmişti yoksa.
"Adalet" bu ise zulümün tanımını bir kez daha düşünmeliyiz."
|