|
![]() |
#1 |
![]() İlim İlim Bilmektir
Okumakdan mana ne Kişi hak'kı bilmektir çün okudun bilmezsin Ha bir kuru emekdür yiğirmi dokuz hece Okusan uçtan uca Sen hep elif dersin hoca Manası ne demekdür yunus emre der hoca gerekse var bin hacca hepisinden iyice bir gönüle girmekdür Yunus Emre
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() İster İdim Allah'ı
İster idim Allah'ı buldum ise ne oldu Ağlar idim dün ü gün güldüm ise ne oldu Erenler meydanında yuvarlanır top idim Padişah çevganında kaldım ise ne oldu Erenler sohbetinde deste kızıl gül idim Açıldım ele geldim soldum ise ne oldu Alimler ulemalar medresede buldusa Ben harabat içinde buldum ise ne oldu İşit Yunus'u işit yine deli oldu hoş Erenler manisine daldım ise ne oldu |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#3 |
![]() İşidin Ey Yarenler
İşidin ey yarenler aşk bir güneşe benzer Aşık olmayan gönül misal-i taşa benzer Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter Nice yumşak söylese sözü savaşa benzer Aşk erinin gül yüzü yumşanır muma döner Taş gönüller kararmış şol yavuz kışa benzer Münkir işini bilmez işi ileri gelmez Nice tâbir eylesen anlanmaz düşe benzer Hırs anı almışdürür nefsine kalmışdürür Kendi tatlı canına yavuz yoldaşa benzer Aşk kudret küresidir sızdırır âşıkları Halden hale döndürür andan gümüşe benzer Âşık canı dinlemez tâ dosta ermeyince Dünyada kararı yok pervazlı kuşa benzer Ol sultan kapısında ol Hazret tapusunda Âşıkların yıldızı her dem çavuşa benzer Geç Yunus endişeden ne gerek bu pîşeden Önden ere aşk gerek andan dervişe benzer Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#4 |
![]() Kahrında Hoş Lütfunda Hoş..
Cana cefa kıl ya vefa Kahrın da hoş, lutfun da hoş, Ya derd gönder ya deva, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Hoştur bana senden gelen: Ya hilat-ü yahut kefen, Ya taze gül, yahut diken.. Kahrında hoş lutfun da hoş. Gelse celalinden cefa Yahut cemalinden vefa, İkiside cana safa: Kahrın da hoş, lutfun da hoş. Ger bağ-u ger bostan ola. Ger bendü ger zindan ola, Ger vasl-ü ger hicran ola, Kahrın da hoş, lutfun da hoş. Ey padişah-ı Lemyezel! Zat-ı ebed, hayy-ı ezel! Ey lutfu bol, kahrı güzel! Kahrında hoş, lutfun da hoş. Ağlatırsın zari zari, Verirsen cennet-ü huri, Layık görür isen nari, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Gerek ağlat, gerek güldür, Gerek yaşat gerek öldür, Aşık Yunus sana kuldur, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#5 |
![]() Karaman` da
Karaman da varlık dolu, Nurlanmıştır güzel yolu, Aşıklar Yunus’un oğlu, Karaman da, Larende de... *** Karaman da sağlık düzen, Görsün Aşıkların gezen, İlim yollarında özen, Karaman da Larende de... *** Karaman da çok Erenler, Mevlanayla hay dönerler, Kültür sanatı severler, Karaman da Larende de... *** Karaman’ın çok güzeli, Sazları okur gazeli, Sadıklar gelmiş ezeli, Karaman da Larende de *** Karaman da Yunus Hocam, Mehmet Beyim Lisan Amcam, Mevlevi der gülüm goncam, Karaman da Larende de... *** Aşık Mevlevi hep ağlar, Yunus un yolunda çağlar, Ne güzeldir bahçe bağlar, Karaman da Larende de. *** |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#6 |
![]() Kendin Bilmek
Miskinlikte buldular kimde erlik var ise Merdivenden ittiler yüksekten bakar ise Gönül yüksekte gezer dem be-dem yoldan azar Dış yüzüne o sızar içinde ne var ise Ak sakallı bir koca bilemez hali nice Emek yemesin hacca bir gönül yıkar ise Sağır işitmez sözü gece sanır gündüzü Kördür münkirin gözü alem münevver ise Gönül çalab'ın tahtı gönüle çalab baktı İki cihan bed-bahtı kim gönül yıkar ise Sen sana ne sanırsan ayrığa da onu san Dört kitabın ma'nisi budur eğer var ise Bildik gelenler geçmiş konanlar geri göçmüş Aşk şarabından içmiş kim ma'ni duyar ise Yunus yoldan azıban yüksek yerde durmasın Sinle sırat görmeye sevdiği didar ise Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#7 |
![]() Kıyamet
Anmazmısın sen şol günü cümle alem uryan ola Ne ata oğula baka ne kardaştan derman ola Dağlar yerinden ayrıla heybetinden gök yarıla Yıldızın bendi kırıla yere düşe perran ola Malik tamuya çağıra zebaniler saf saf dura Korkusundan yer yarıla titreyü ben hayran ola Malik eder hey hey tamu kıyameti gördün ya'ni Asileri getireler gire sende perran ola Zebaniler yetip tuta getüre tamuya ata Derü yanup sökük tuta dün gün işin efgan ola Yunüs senin ki bu sözün kan yaşıla doldu gözün Ol hazrete tuta yüzün yine derman andan ola Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|