Siyaset Forum

[Fasl-ı Gül]

Bayonet paylaştığın şiirler için çok teşekkür ederim..

İslam Edebiyatı geleneğinde, Peygamberimizin "Besmele ile başlanmayan her hayırlı işin sonu kesik olur ve o iş bereketsiz olur" hadisinden mülhem şairler, yazarla besmeleile başlarlar sözlerine ve kimi şairler çok veciz bir şekilde bunu ifade ederler... Yunus Emre'de de bunun en güzel misallerinden biriyle karşılaşıyoruz.. Şiiri paylaşmak isterim sizlerle..

Elif

Sensüz yola girürisem çarem yok adım atmağa
Gövdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmeğe

Gönlüm canum aklum bilüm senün ile karar gider
Pervaz ururlar ( kanat çırparlar)dem-be-dem uçuban dosta gitmege


Kendüliğinden geçeni, toğan (doğan kuşu) ider ma’şuk anı,
Ördeğe, kekliğe salar, sürü idüben tutmağa.

Aşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmağın seve
Uçmak dahi tuzağimiş mü'min canların tutmağa

Gani Cebbar 'ışk erine bin Hamza'ca kuvvet virür
Tağları yolından ırar, yol eyler dosta gitmeğe

Yüzbin Ferhad külüng(taşçı kazması) alup, kazar taglar bünyadını,
Kayalar kesüp yol eyler Ab-ı Hayat akıtmağa

Ab-ı hayat'un çeşmesi 'aşıklarun visalidür
Kadehi tolu yüridür susamışları yakmağa

Aşık kişi miskin olur yol içinde teslim olur
Kim n'iderise boyun bura çare yok gönül yıkmağa

Yidi veyil Tamu'sını (cehennem) kül eyler aşıkların ahı
Kasd ider sekiz uçmağı nur ide nura katmağa

Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler
'Işk şarabın içen canlar uymaz göçmeğe konmağa

Tutulmadı Yunus canı geçti Tamu'dan Uçmak'dan
Yola düşüp dosta gider gine aslın ulaşmağa

Risaletü'n- Nushiyye'den...