Arif AY Şiirleri

**u.esra** · 07-31-2009, 16:59

Kıyım

başağa durmadan daha
sestiler başları
ah firezli tarlalarım
ah toprağımın uzayıp giden
çoraklığı

gölgesi yok ağaçlarımın
yazım yok ki ağacım olsun
tarihim; yaşam ağacım
o kurtuldu, biz kuruduk
çünkü biz, gürül gürül
akan ırmakların suyuyduk
ey çocuk sorma nedendir

yazan ben değil, kalemdir
bir coğrafya ki; yerle
gök arası elemdir
onun için yunuslayın söylerim:
/dağdan kestiler hezenim
bozuldu türlü düzenim
ben bir uslanmaz ozanım
derdim vardır inilerim/

ey çocuk
uykunu boz artık
gölgeli ağaçlar dikelim
sabaha

kıyım zulmün ilk hecesi
ağaçların en zor bilmecesi
gecenin suç alfabesi
nedendir diye sorma
nedendir
yazan ben değil, kalemdir

Arif AY

**u.esra** · 07-31-2009, 17:00

"Arkadaşlar Merhaba"

Sizden sonra da dolup boşalacak bu sınıflar
Duvarlara, sıralara sindi şimdiden
Umudunuz, sevinciniz, düşleriniz
Mezun olup gidiyorsunuz ya
Hep kulaklarımda çınlayacak sesiniz

Ben asık yüzlü hocanız Arif Ay
Çantası kitap, yüreği şiir dolu
Kucaklarcasına hepinizi: MERHABA!
Bu hafta kaç kitap okudunuz diyerek
Yine her sabah mahcup bakışlarınızdan öpeceğim

Hayat ebedî hayata eklenince tamamlanır
Bu yüzden dersler de bitmeyecek
Son şiirler gibi yarım kalacak
Uzun bir nehirdir anılarımız
Hep aramızda akacak

Sizler gibi bir gün
Ben de mezun olacağım
Özledikçe her birinizi
Yorgun gözlerimle
Yıllığınıza bakacağım

Arif Ay

**Fasl-ı Gül** · 07-31-2009, 22:44

Eyvallah Esra.. Ben de çok sevdiğim bir Arif Ay şiirini bu vesileyle hatırlatmış olayım..

YAĞMURLARDAN GELMEK

a.

Yağmurlardan geliyorsun
upuzun gecelerden
ayışığına batmış üstün başın
bir hasreti bölüşüyoruz şimdi
tüm acıları bölüştüğümüz gibi
canerikleri boşaltıyorsun eteğinden
zambaklar
çocukluğumun giyilmemiş çamaşırları gibi
annelerin arada bir açtığı hülya sandıkları
anıların kokusu var onlarda

Boyuna susuyoruz
dünyaya benzer birşey büyüyor içimizde
çözemiyoruz neden
uzuyor uzuyor ellerin
saçların zaten sonsuzluk
can geliyor ağlamak gülmek geliyor
ağır ağır uyanıyor gövdem
baharda bir toprak gibi
yağmurlardan geliyorsun
canıma giriyorsun
uçsuz bucaksız kokuyorsun
yağmurlardan geliyorsun

b.
Gül dökülüyor yüzünden
gülüşün gülleri bunlar
tutup koyamıyorum masaya
masa işte
aramızdaki sonsuz deniz
bir dalga hafiften kabarıyor
bir el usulca uzanıyor
bir bardak ansızın tuzbuz
dokunuşun gülleri
bir bulut yavaş yavaş açılıyor
birlikte aralıyoruz perdesini yağmurun
ipek bir mendili gezdirmek gibi yüzünde
aramızdan akıp gidiyor gün

Sonra akşam geliyor ansızın
akşam işte şu dehşetli karanfil
"yârin dudağından getirilmiş"
kokusu sarıyor önce
sonra saçların
saçlarının rüzgârı
bir serinlik ki sorma gitsin
yüzüne dokunuyorum
yıldızlar dökülüyor birden
yıldızlar hüzün ve karanfil
akşam doluyor birden

c.
Kapı çalınıyor
kuru ekmeğimiz var mı diyor bir kadın
geçip gidiyor çünkü İskender de
geçiş gitmiş gibi sokaklarından akşamın
biraz gazyağı biraz is kokusu ve korkunç
duvarlar ki tarihin durmadan yapıp yıktığı
ateşler akan iki aşk çeşmesi
aç ve ilaç gibi yedikleri zehiri
köpük ve akşam
akşam ve köpük
köpeklerden çöker gibi çatısı göğün
parçalandı düş ve gerçek
ne tükenip bitmesi yıldızların
ne dağılan bilyası çocukların
yalnız sundurmada yağmuru seyreden
tüyü dökülmüş bir serçeden kalmas
kumral bir bakış mı
gözlerin en derin kederinde suların

Su akmayınca eskir
tarihe yalanın girmesi gibi öyle
bak yalnızlıklara dalıyorum işte
en kalabalığına yalnızlıkların
dörtnala uçar gibi bir at düşlerimden
dökük saçık bir zaman kalıyor geriye
oysa
mor bir şafaktan
canım sevgilim
güvercinim

07-31-2009, 16:59	#1
Kullanıcı Adı u.esra	Kıyım başağa durmadan daha sestiler başları ah firezli tarlalarım ah toprağımın uzayıp giden çoraklığı gölgesi yok ağaçlarımın yazım yok ki ağacım olsun tarihim; yaşam ağacım o kurtuldu, biz kuruduk çünkü biz, gürül gürül akan ırmakların suyuyduk ey çocuk sorma nedendir yazan ben değil, kalemdir bir coğrafya ki; yerle gök arası elemdir onun için yunuslayın söylerim: /dağdan kestiler hezenim bozuldu türlü düzenim ben bir uslanmaz ozanım derdim vardır inilerim/ ey çocuk uykunu boz artık gölgeli ağaçlar dikelim sabaha kıyım zulmün ilk hecesi ağaçların en zor bilmecesi gecenin suç alfabesi nedendir diye sorma nedendir yazan ben değil, kalemdir Arif AY

07-31-2009, 17:00	#2
Kullanıcı Adı u.esra	"Arkadaşlar Merhaba" Sizden sonra da dolup boşalacak bu sınıflar Duvarlara, sıralara sindi şimdiden Umudunuz, sevinciniz, düşleriniz Mezun olup gidiyorsunuz ya Hep kulaklarımda çınlayacak sesiniz Ben asık yüzlü hocanız Arif Ay Çantası kitap, yüreği şiir dolu Kucaklarcasına hepinizi: MERHABA! Bu hafta kaç kitap okudunuz diyerek Yine her sabah mahcup bakışlarınızdan öpeceğim Hayat ebedî hayata eklenince tamamlanır Bu yüzden dersler de bitmeyecek Son şiirler gibi yarım kalacak Uzun bir nehirdir anılarımız Hep aramızda akacak Sizler gibi bir gün Ben de mezun olacağım Özledikçe her birinizi Yorgun gözlerimle Yıllığınıza bakacağım Arif Ay

07-31-2009, 22:44	#3
Kullanıcı Adı Fasl-ı Gül	Eyvallah Esra.. Ben de çok sevdiğim bir Arif Ay şiirini bu vesileyle hatırlatmış olayım.. YAĞMURLARDAN GELMEK a. Yağmurlardan geliyorsun upuzun gecelerden ayışığına batmış üstün başın bir hasreti bölüşüyoruz şimdi tüm acıları bölüştüğümüz gibi canerikleri boşaltıyorsun eteğinden zambaklar çocukluğumun giyilmemiş çamaşırları gibi annelerin arada bir açtığı hülya sandıkları anıların kokusu var onlarda Boyuna susuyoruz dünyaya benzer birşey büyüyor içimizde çözemiyoruz neden uzuyor uzuyor ellerin saçların zaten sonsuzluk can geliyor ağlamak gülmek geliyor ağır ağır uyanıyor gövdem baharda bir toprak gibi yağmurlardan geliyorsun canıma giriyorsun uçsuz bucaksız kokuyorsun yağmurlardan geliyorsun b. Gül dökülüyor yüzünden gülüşün gülleri bunlar tutup koyamıyorum masaya masa işte aramızdaki sonsuz deniz bir dalga hafiften kabarıyor bir el usulca uzanıyor bir bardak ansızın tuzbuz dokunuşun gülleri bir bulut yavaş yavaş açılıyor birlikte aralıyoruz perdesini yağmurun ipek bir mendili gezdirmek gibi yüzünde aramızdan akıp gidiyor gün Sonra akşam geliyor ansızın akşam işte şu dehşetli karanfil "yârin dudağından getirilmiş" kokusu sarıyor önce sonra saçların saçlarının rüzgârı bir serinlik ki sorma gitsin yüzüne dokunuyorum yıldızlar dökülüyor birden yıldızlar hüzün ve karanfil akşam doluyor birden c. Kapı çalınıyor kuru ekmeğimiz var mı diyor bir kadın geçip gidiyor çünkü İskender de geçiş gitmiş gibi sokaklarından akşamın biraz gazyağı biraz is kokusu ve korkunç duvarlar ki tarihin durmadan yapıp yıktığı ateşler akan iki aşk çeşmesi aç ve ilaç gibi yedikleri zehiri köpük ve akşam akşam ve köpük köpeklerden çöker gibi çatısı göğün parçalandı düş ve gerçek ne tükenip bitmesi yıldızların ne dağılan bilyası çocukların yalnız sundurmada yağmuru seyreden tüyü dökülmüş bir serçeden kalmas kumral bir bakış mı gözlerin en derin kederinde suların Su akmayınca eskir tarihe yalanın girmesi gibi öyle bak yalnızlıklara dalıyorum işte en kalabalığına yalnızlıkların dörtnala uçar gibi bir at düşlerimden dökük saçık bir zaman kalıyor geriye oysa mor bir şafaktan canım sevgilim güvercinim

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)