|
|
|
|
#1 |
|
Anneler yavrularını kendi canlarından çok seviyorlar, deli gibi düşünüyorlar pervane oluyorlar.. Şefkat ve fedakarlık kahramanı oluyorlar.. İşte Allah bizi dünyaya gelir gelmez böyle insanın kucağına veriyor.
|
|
|
|
|
|
|
| Sayfayı E-Mail olarak gönder |
|
|
#2 |
|
Ailenin en küçügü dogdugunda 12 yasindaydim, yani aklim eriyordu, ve sadece o kardesim'e hakkiyla ablalik yapabildigimi düsünüyorum (malum, digerlerinde kiskançlik duygusu agir basiyordu
). Ve o kardesime o kadar deger veriyorum ki, belki onu korumak için canimdan vazgeçebilirim. Bir abla olarak bu duygular içindeyken, acaba annem içerisinde hangi duygulari barindiriyor? O duygularin siddettini düsünemiyorum bile Rabbim merhamet yumagi annelerimizi basimizdan eksik etmesin ![]() |
|
|
|
|
#3 | |
|
Alıntı:
Öyle ablalar gördümkü kardeşlerine sanki yavsuru gibi bakıyorlar. Anneler demekki çok astronomik derecede yavrularına bağlılarKonu hipermuhafazakar tarafından (02-01-2010 Saat 16:13 ) değiştirilmiştir.. |
||
|
|
|
|
|
#4 |
|
|
|
|
|
|
#5 |
|
Bir annenin fedâkârlığı sınır tanımaz. Yavrusunu korumak için eğer kendisini fedâ etmek gerekiyorsa eder. Bu öyle bir sırdır ki, en canavar bir hayvanı kendi yavrusu karşısında uysallaştırırken, en uysal ve çekingen bir hayvandan da yavrusunu savunma ânında bütün dünyayı karşısına alabilecek kahraman bir muharip çıkarır. Tehlikeyi sezdiği anda yavrularını çalılığın ardına saklayıp düşmanı kendi peşine takarak oradan uzaklaşan anne keklik, bu davranışıyla, “Ne pahasına olursa olsun yavrular korunacak” emrine hayatı pahasına uyan anneler ordusundan bir fert olduğunu gösterir. Aynı anda, her yerde, bütün yavrular üzerinde cereyan eden bu “koruma” fiili ise, bütün yavruları kuşatan bir rahmet ve hafîziyetin ve bütün anneleri birden emri altında tutan bir irade ve kudretin habercisidir.
|
|
|
![]() |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|